บัดนี้แล้วความสุขหน้าตาเป็นเช่นไร และสิ่งที่เรียกว่าความสุขนั้นไปอยู่ที่ใด ทำไมฝูงชนจึงเศร้าสร้อย ทำไมผู้คนยังอดอยาก ทำไมครอบครัวยังแตกแยก ข้าพเจ้ามาถามไม่ใช่มาตอบ ท่านทั้งหลายโปรดแถลงไขด้วยที
ไม่มีกระสุนระเบิดปลิวว่อน ได้ป่า ได้ปลาคืนมา ได้เห็นควายดิ้น ฝูงชนที่เศร้า อดอยาก แตกแยก นั่นเพราะเขาทำไม่ดีเอาไว้ จึงต้องอดอยากเพราะโกงไม่ได้อดเข้าสู่อำนาจ แตกแยกเพราะพ่ออยู่อีกที่แม่ลูกอยู่อีกที่เพราะป๊อดไม่กล้ากลับบ้าน เห็นเข้ามาตั้งนานนึกว่าจะมีทีเด็ด มีดักล่วงหน้าด้วยนะ ว่านี่มาถามไม่ได้มาตอบ อ่อนหว่ะ
มาถามไม่ได้มาตอบ ขำ เพราะคำตอบตัวเองเห็นแก่ตัวจนชั่วร้ายมากกว่า แล้วคุณเองปลูกผักให้ชาวบ้านกินฟรีหรือยัง
แหม......ก็อดถามไม่ได้จริงๆนะ เพราะมาแบบเหวี่ยงแหเกินไป ต้องถามว่าใครล่ะเศร้าสร้อย ใครล่ะอดอยาก และครอบครัวใครล่ะแตกแยก ถ้าเศร้าสร้อยเพราะรู้ว่ากรรมชั่วที่ทำไว้กำลังคืบคลานมาใกล้ตัวเข้ามาทุกที ถ้าอดอยากเพราะหมดโอกาสขายศักดิ์ศรีแลกเงิน ถ้าครอบครัวแตกแยกเพราะคนทำผิดต้องติดคุกหรือหนีคุกแล้วกลายเป็นสัมภเวสีเร่ร่อน มันก็สมควรแล้วนี่
ปกติคนเป็นโรคซึมเศร้ามักจะมองอะไรรอบข้างเป็นลบตลอดเวลา ลองหาอะไรทำสบาย ๆ อย่าไปกังวลมาก แล้วจะรู้ว่าคนอื่นไม่ได้ทุกข์มากอย่างที่คิด
ที่เค้าบอกคนเสื้อแดงมีปมน่าจะจริง คนเสื้อแดงไม่ชอบความจริงชอบเพ้อเจ้อคอยโชคลาภวาสนา ไม่รักครอบครัว ไม่รักพ่อแม่ แต่กลับไปทุ่มรักให้ทักษิณอยากใช้นามสกุลเดียวกับทักษิณ พอคุณมาโพสต์แบบนี้ผมยิ่งเข้าใจเลย ตอนนี้คนเสื้อแดงเป็นแบบคุณหลายคน ไม่ต้องไปหานิยงนิยามอะไรหรอก หาหมอดีกว่า
เปรตบนฟ้า เป็นสำนวนที่หมายถึงผู้มีอำนาจที่มีแต่ความกระหาย เวลาผ่านมานานแล้วเปรตก็ไม่ยอมหมดไปจากฟ้าเสียที
เพ้อเจ้อ แสดงหน่อยซิครับว่าใครเป็นคนพูดคำนี้ ถ้าจะมีเปตรก็คุณละครับ ไสเลนเปตร อยากกินอยากได้แต่จะขอเขาท่าเดียว ไม่คิดทำอะไรตอบแทน
"ความสุข" เป็นนามธรรม แต่ละคนให้ความหมายของความสุขไปตามกิเลสของตนเอง ตัวอย่างเช่น บางคนได้ฆ่าคนก็มีความสุข บางคนได้ช่วยชีวิตคนก็มีความสุข แต่สุดท้ายการหาความสุข ต้องอยู่บนพื้นฐานของการไม่ทำให้ผู้อื่นเป็นทุกข์(จากความสุขของตน) เท่านี้ก็นับได้ว่าเป็นมนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่งแล้วละครับ
ถ้ามันยากเกินไปสำหรับมนุษย์ธรรมดาๆที่จะถามหาความสุข ลองหาที่ง่ายๆกว่านั้นดูก่อนซิ ถามหาความทุกข์ก่อนดีมั้ย ย้อนกลับไปดูแล้วถามตัวเองว่า ถ้าเหตุทุกสิ่งทุกอย่างที่ยกมากลับกลายเป็นตรงข้าม ดูดี เพรียบพร้อม แล้วทำไมคนยังเป็นทุกข์ เอาเฮอะ คนเรา สุข ทุกข์ รับรู้ได้ไม่เหมือนกัน แสวงหาไม่เหมือนกัน
หมายถึงไอ้เปรตที่หน้าเหลี่ยมๆ บินไปบินมา ประเทศนี้ที ประเทศนั้นที กระหายอำนาจ ยุให้คนฆ่าฟันกัน เพื่อไอ้เปรตตัวนี้จะได้มีความสุข บินกลับบ้านมาเลี้ยงควายแบบเท่ห์ๆ หรือเปล่า
คนดี คนชั่ว ย่อมคงอยู่ ตามเหตุตามกรรม ต่างทำหน้าที่ เสื้อแดงควรก้มหน้าก้มตาปฎิวัตรมวลชนของตนไปเหอะ เรื่องธรรมะให้เป็นเรื่องของคนอื่นๆเถิด อย่างน้อยก็ให้มีแค่เสื้อแดงเทียมๆพอ ไม่ชอบเลยที่จะมีธรรมะเทียมๆ
ผู้มีอำนาจมักเอาตัวรอด หากว่าการเอาตัวรอดนั้นหมายถึงการจากไป จะเหลืออยู่แต่ความเจ็บในใจของผู่้ใต้อำนาจ เปรตจึงย่อมเรียกร้องโหยหาผู้มีอำนาจคืนมา เพืี่อเศษๆส่วนแบ่งเป็นธรรมดา โดยสันดาน
นะรานะระ ติรัจฉานะ เภทา สัตตา สุเขสิโน สัพเพปิ สุขิโน โหนตุ สุขิตัตตา จะ เขมิโน ทุกคนครับ ต้องการซึ่งความสุข ไม่ว่า ทางกาย หรือ ทางใจ แต่มัน ไม่ยั่งยืน ยาวนาน เท่ากับความทุกข์ ด้วยใจที่ใฝ่หา ด้วยร่างกายที่ผุ กร่อน ตามกาลเวลา ตั้งแต่ครั้งโบราณมาแล้ว ทุกคนต่างแสวงหา ทางหลุดพ้น ออกจากวงโคจรอันนี้
ความจริงแล้ว นิยามแห่งความสุขของตัวอย่างที่คุณยกมา มันเป็นเพียงนิยามของคนที่นำตัวเองไปอิงกับคนอื่น เคยได้ยินบางคนบ่นวา งานการหายากขึ้น แปลกใจมั๊ย ที่เขมรและพม่าเต็มเมือง พวกเขาเดินเตะฝุ่นกันหรอกหรือ ความสุขที่หวังพึ่งพิง มันหาใช่ความสุขที่แท้จริง ที่คุณสามารถสร้างให้ตัวคุณเองได้ ผมอาจจะรักหรือเกลียดชังนักการเมืองบางคน แต่ผมไม่เคยปล่อยให้นักการเมืองที่รักหรือเกลียดชังพวกนั้น มาบงการชีวิตผมได้ มามีอิทธิพลต่อชีวิตผมได้ แน่นอนที่ เราคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะด้วยการทำงานของนักการเมือง ล้วนแล้วแต่มีผลกระทบไม่ทางใดก็ทางนึง แต่ผมไม่ปล่อยให้มันใหญ่โตจนเกินควบคุมได้ด้วยตัวเอง ผู้คนเศร้าสร้อย อดอยาก ยากจน ลำบาก มีกันมาทุกยุคทุกสมัย ประเทศไม่ได้เป็นคอมมิวนิสต์ ทุกคนจึงะต้องเท่าเทียม เราอาจมองมันว่าเป็นความเหลือมล้ำ แต่สิ่งเหล่านั้นนั่นแหละ จะเป็นตัวขับเคลื่อนการทำงาน ธุรกิจ และกำลังของประเทศ ถ้าทุกคนอิ่ม พอ จะไม่มีการแข่งขั้น ต่อสู้ พยายาม คิดค้น อะไรใดๆ ได้เลย เชื่อเถอะ ความสุขอยู่ที่ตัวคุณ ไม่ได้อยู่ที่นักการเมือง
ฮีโร่มักจะโดดเดี่ยว ไม่เหมาะที่จะสร้างครอบครัว นั่นพอเข้าใจ สมควรรับได้ตามเหตุตามผล โจร อาจจะไม่โดดเดี่ยว แต่ไม่สมควรเลยที่มันจะสร้างครอบครัวหากว่ามันไม่เหลือความเป็นคน เปรตนั่นต่างไป มันไม่สารถสร้างครอบครัว แต่มันอยากขยายพันธ์ขยายพวก ไม่สมควรที่จะมีใครชอบใครต้องการ ได้แต่ยอมรับความคงอยู่ของมัน กรรม นำมา นำไป บนเส้นทาง เมตตา กรุณา สันโดษ
ไหนลองบอกว่าคนเป็นผู้นำควรมีหน้าที่เช่นไร ผู้นำมีหน้าที่ใช้อำนาจ หรือแค่ออกคำสั่งเท่านั้นหรือ ท้องอิ่ม มีที่อยู่ที่นอนสบาย ๆ คนก็สงบ แสดงว่าคนจีนโง่สมัยโพ้นคงมาก ๆ ที่ต้องการทำให้คนสงบ ผู้นำอย่างราชาต้องมาสอนชาวบ้านไถนาปลูกข้าว นี่คือผู้นำสอนให้ดูก่อน ชาวบ้านฉลาดที่เหลือเขาคิดเองได้ กับข้าวหากมีอยู่ไปทั่วโจรผู้ร้ายก็ลดลง คนก็สงบขึ้น
ผู้นำมีหน้าที่รักษาความสงบบ้านเมืองทำให้ประชาชนมีความสุข ไม่ใช่เอาของไปแจก เอาระเบิดไปประเคนคนเห็นต่าง กรูว่า เมิงอย่าทุเรศเลย จะให้ป้อนอย่างเดียวเป็นเด็กทารกอยู่นั่นแหละ ผู้นำก็สอนอยู่แต่เมิงไม่ทำ เมิงจะให้เขามาแจกไง ไอ้ควาย
จขกท มีความทุกข์อะไรก็เล่าให้ฟังหน่อยซิครับ ถามคนอื่นเขาตอบแล้ว จขกท ตอบผมหน่อยน้า อย่างอน ไม่น่ารักน่ะ
งี่เง่า พูดเรื่องความสุขแล้วก็วกมาเรื่องผู้นำเหมือนเดิม ถามไศเลนเปตรว่าสมัยก่อนกับสมัยนี้มันเหมือนกันหรือเปล่า ชาวนาหรือคนสมัยก่อนต้องการรถยนต์ ทีวีจอแบน โทรศัพท์มือถือ ตู้เย็น เตาแก๊ส ไหม
เปรตที่เกิดจากคนที่ตายไปแล้วยังพอเข้าใจได้ระดับหนึ่ง แต่เปรตที่เกิดจากคนที่ยังไม่ตายมันช่างสมเพชน่าเวทนานัก ทำไมคนอยากเป็นเปรตก่อนที่จะตายกันนัก ยอมที่จะทุกข์กายทุกข์ใจเพียงเพื่อสนองกิเลสตัณหาความอยากมีอยากได้ สุดท้ายของชีวิตเมื่อสิ้นลมหายใจสิ่งที่สะสมไว้ก็เอาใส่เป้สะพายไปด้วยไม่ได้ จุดหมายคือนิพพานแต่กลับพฤติตนเหมือนอยากดำดิ่งลงสู่ขุมนรก ตราบใดที่ยังไม่รู้จักคำว่า"พอ"ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติใหนคงไม่มีวันได้พบเจอความสูข
จขกท.แปลกๆนะ ท่านลองสั่งคนติดบุหรี่ให้เลิกทันทีได้ไหม บางคนเลิกทันทีได้เพราะอะไร หรือบางคนเลิกทันทีไม่ได้เพราะอะไร ทุกคนรู้เหมือนกันหมดว่าบุหรี่เป็นสิ่งไม่ดีไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เลิกให้หมดล่ะ หรือแต่ละคนก็มีเงื่อนไขในใจแต่ละแบบทำให้เลิกไม่ได้ จขกท.มีเงื่อนไขในใจอะไรทำไมยังไม่เลิก เป็นไปได้ไหมที่เข้าใจไม่ตรงกัน ปล.ถ้าจขกท.มีลูกหลานในปกครองจงทำแบบที่ท่านอยากให้ผู้นำทำ ดีร้ายยังไงกับลูกหลานวานบอก
ผมว่าจขกท.ไปปรึกษาหมอดีกว่า มาแสดงอาการจิตรตกในสภากาแฟ ปัญหาคุณแก้ไม่ตกหรอก มาตั้งคำถามโน่นนี่นั่น ไม่เห็นมีอะไรเป็นแก่นสารเลย ทำคนอื่นเขาเสียเวลาเปล่าๆ เชื่อผมนะ ไปโรงพยาบาลเถอะ
แต่ละคนมีนิยามความสุขที่แตกต่างกันไป แต่ความสุขของพวกขี้เรื้อนกลับมีนิยามเดียวกัน ...คือวันนี้จัญไร พรุ่งนี้จัญไร มะรืนนี้ก็ยังจัญไรอีก ...สรุปคือจัญไรอัปรีย์ทุกวี่ทุกวันโดยไม่ต้องสนใจสิ่งที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายสั่งสอน ...จัญไรไปจนกว่าจะตายห่านนั่นแหละ
