ลมสุริยะจะพูดเรื่องเรือดำน้ำที่ลิเบอร่านโลกสวยงามพากันร้องยี้ แม้ในโลกปัจจุบัน การรบกันด้วยกำลังตรงๆอาจจะไม่เกิดขึ้นบ่อยหรือเกิดขึ้นง่ายๆแล้ว แต่โอกาสก็ยังมีอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคของเราที่มีเรื่องคุกรุ่นตลอดเวลา เช่นหมู่เกาะทะเลจีนใต้นี่แหละ และถ้าสงครามโลกครั้งที่สามเกิดขึ้น เอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี่แหละที่จะเป็นสมรภูมิรบ เพราะฐานทัพอเมริกาก็พร้อมอยู่ที่นี่ ตีหลังบ้านจีนได้เสมอ แม้ว่าทุกวันนี้ การเมืองระหว่างประเทศจะใช้ฝีปาก แต่ความพร้อมของกำลังรบก็เป็นเครื่องรับประกัน อเมริการวยรุ่งเรืองได้มิใช่เพราะสิ่งใด มาจากทหารทั้งสิ้น เกาหลีเหนือประเทศเล็กๆ ที่คนเกลียดทั้งโลกแต่ไม่มีใครกล้าหือ ก็ด้วยทหาร ถ้าจะวางยาประเทศใด ก็ให้ตัดกำลังทหาร เช่นญี่ปุ่นแพ้ WW2 ก็โดนตัดกำลังทหารไป (แต่ก็สู้จนชนะในเวทีเศรษฐกิจได้) ดังนั้นกำลังทหารของแต่ละประเทศจึงเป็นเรื่องสำคัญ แม้ลิเบอร่านจะไม่ชอบทหาร ชอบให้โลกสวยงามเป็นยูโธเปีย แต่ความเป็นจริงของโลกก็ยังเป็นเช่นนี้ ดังนั้น แม้หวังตั้งสงบ จงพร้อมรบ ก็สมควร... เพราะบางครั้ง ไม่คิดจะทำสงคราม แต่ก็ต้องทำ วันนี้วันครบรอบวิกฤตการณ์ปากน้ำ รศ 112 ก็เลยขอยกเป็นบทเรียน จากข้อมูลวิชาการวิเคราะห์ใหม่ออกมาว่า ทั้งสยามและฝรั่งเศสเองไม่อยากจะรบกันเป็นเรื่องเป็นราวนัก ฝ่ายสยามเองก็ขาดความพร้อมในกองทัพใหม่ที่เพิ่งสร้าง ส่วนฝรั่งเศสเองก็ไม่อยากมีเรื่องรุนแรงกับสยามที่อยู่นอกเส้นทางที่ตนเองต้องการ แถมยังเกรงๆอังกฤษที่อาจจะเข้ามาหนุนหลังสยามถ้าเกิดรบกันจริงๆ (อันนี้คาดไว้ แต่พอเกิดขึ้นแล้วจริงๆกลับไม่เป็นตามคาด...) แต่เมื่อฝรั่งเศสต้องการดินแดนตามแนวแม่น้ำโขงเพื่อเป็นทางไปสู่เมืองจีน ให้อินโดจีนฝรั่งเศสมีความสมบูรณ์ ฝรั่งเศสจึงต้องลงไม้ลงมือกับสยามให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ เป็นบันไดสู่เป้าหมายอันยอดปรารถนาคือเมืองจีน สยามก็ต้องสู้เพื่อรักษาสถานภาพตนเองคือชาติเอกราชที่มีศักดิ์ศรีเทียบเท่าชาติยุโรปทั้งปวง ยกกองเรือมาดื้อๆมาเอาดินแดนไม่ได้ ต้องจัดหนักกันที่ป้อมพระจุล การรบกันจึงเกิดขึ้น... ดังนั้น การรบกัน แม้จะยื้อแค่ไหน แต่สุดท้ายถ้าสถานการณ์มันบีบคั้นแล้ว มันก็มีสิทธิ์เกิดได้เสมอ และนี่คือความจำเป็นของการมีกำลังทางทหารที่เพียงพอ ถ้าเช้าพรุ่งนี้ ซักประเทศนึงเกิดจะเข้ามาตีไทยด้วยเหตุผลซักอย่าง (แบบญี่ปุ่นตอนสงครามมหาเอเชียบูรพา) ยกเรือดำน้ำกองใหญ่มา เราก็คงสั่งต่อสั่งซื้อไม่ทัน... แน่นอน...
เอาง่ายๆ คิดง่ายๆเลยนะครับ ปริมาณอาหารและพลังงาน-แหล่งรายได้ ที่พวกเราประชาชนทุกคนบริโภคกันทุกวันนี้ในประเทศนี้ มากกว่าครึ่งได้มาจากอ่าวไทย ทีนี้ลองคิดดูว่ามูลค่าที่คิดเป็นเม็ดเงินที่เป็นผลิตผลทีี่ได้จากอ่าวไทยปีนึงตกกี่แสนล้านบาท ลองคิดดูว่าถ้าวันข้างหน้าถ้ามีประเทศมหาอำนาจมันเกิดคลั่งอำนาจบ้าพลังมันหมั่นใส้ไทยแลนด์ขึ้นมา แล้วส่งกองเรือบันทุกเครื่องบินมาปิดอ่าวไทยนี่ อดตายกันทั้งประเทศสถานเดียวครับ อย่าคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ผมว่าผมคิดไม่ผิดหรอกครับ ถ้าเงินรายได้ต่อปีผมตกปีละสองล้านล้าน (2,000,000,000,000) สมมุติถ้าเป็นระดับชาวบ้านก็ปีละสองล้าน แล้วผมจะเจียดเงิน สามหมื่นห้าพันบาทไปซื้อปืนมาซักกระบอก(แค่สามหมื่นหกพันล้านเทียบกับรายได้ปีละสองล้านล้าน) เอาใว้เฝ้าบ่อปลาหน้าบ้านที่ชื่อว่าอ่าวไทย อีกอย่าง ในโลกนี้มีแค่ปากีสถานกับไทยแลนด์สองประเทศนี้เท่านั้นที่จีนยอมขายเรือดำน้ำให้ เอาเข้าจริงเรือดำน้ำคลาสซ่งที่จีนจะขายให้นั้นมันก็จริงอยู่ที่เรือดำน้ำคลาสนี้ไม่ใช่ตัวท็อปในกองทัพเรือดำน้ำของจีน แต่ก็แหมอ่าวไทยมีพื้นที่แค่นี้บวกทะเลอันดามันฟากมหาสมุทรอินเดียอีกหน่อยนึง พี่ไทยจะเล่นกดราคาเอาให้ได้เรือดำน้ำจีนตัวท็อป คลาสจิ๋น หายตัวได้ ใช้เตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์เป็นตัวขับเคลื่อน ติดขีปนาวุทธทางยุทวิธี (ขีปนาวุทธข้ามทวีป) 16 ลูก แต่ละลูกมี 18 หัวรบ จะเอาแบบนั้นเลยหรือครับ เดี๋ยวอีกหน่อยไปไหนมาไหนจะไม่มีใครกล้าคุยด้วยนา ได้เกรงใจพี่ไทยกันทั้งโลกแน่ หากได้เรือคลาสนี้เข้าประจำการจริงๆ อิอิอิ...
แค่คิดจะเปิดร้านทองยังต้องหาซื้อปืนก่อนซื้อทองเลย ปัญหาคือนอกจากเป็นแหล่งทรัพยากรทางน้ำของไทยแล้ว ยังมีโอกาศที่เพิ่มขึ้น เช่นเป็นศูนย์กลางอาเซียน เหล่านี้หากความมั่นคงไม่มีจะกลายเป็นไทยเสียโอกาศและอาจถึง การสูญเสียความสามารถในการแข่งขันในอนาคต
ไอ้ที่ตลกร้ายที่สุด สองประเทศในโลกนี้ที่จีนยอมขายเรือดำน้ำคล้าสซ่งให้ ดันเป็นสองประเทศที่สหรัฐพร่ามบ่นเห่าหอนเช้าเย็นว่าเป็น อภิมหาพันธมิตรของสหรัฐที่แนบแน่นที่สุดในภูมิภาค (ที่สหรัฐไม่เคยอนุญาติให้มีเรือดำน้ำ)...
เรามอบหน้าที่ให้ทหารเรือดูแลท้องทะเลทั้งหมด แล้วเมื่อ เขา ขอเครื่องมือในการทำงาน ทำไมเราถึงไม่ควรให้เขาล่ะ
..... ให้ไม่ได้ครับ เดี๋ยวตะหานพวกนี้มันจะเอาเรือดำน้ำไปปฏิวัติรัฐบาลประชาติ้บตัยของคุณพ่ออเมริกาครับ ปล.คิดว่าคำตอบของอ้ายพวกอาจารย์ขี้กาก-ริเบอร์ร่าน อดีตพลเมืองชั้นสองของอเมริกา คงจะมีคำตอบในใจแนวๆนี้ อิอิอิ
ความเห็นท้วงติงของผมที่จะฝากไปยังผู้มีวิชาความรู้-มีวิสัยทัศน์ ในกองทัพเรือ และรัฐบาล... จับพลัดจับผลูถ้าได้กองเรือดำน้ำพวกนี้มาจริง เอามาผ่าเลยครับลำนึง แล้วเข้าไปศึกษามันให้ระเอียด แล้วกอปปี้ออกมาให้ได้อีกสักยี่สิบลำ ถึงตอนนั้นอะไหล่เรือดำน้ำก็ผลิดเองได้แล้วครับ
ผมค่อนข้างมั่นใจนะครับว่า ได้เรือดำน้ำแน่ๆ แค่รอให้สถานการณ์ดีขึ้น เพราะทหารมองเห็นว่า กรณีทะเลจีนใต้ เรื่องใกล้ตัวเราแล้ว ที่สำคัญ ไอ้กันมันรู้ว่าเรา ไม่ยอมมันเหมือนเมื่อก่อน มันต้องหาทางเล่นงานเราทางใดทางหนึ่งแน่ๆ
พม่าเคยตกอับขนาดเป็นเมืองขึ้นอังกฤษก็เพราะอาศัยจมูกคนอื่นหายใจเรื่องกองทัพนี่แหละ การที่บางกลุ่มอ้างไม่คุ้มค่าก็ย่อมเป็นการมองในมุมเดียว ขาดความเฉลียว เพราะเมื่อความมั่งคั่ง มากขึ้นย่อมเป็นที่หมายปองของกลุ่มที่จ้องฉกฉวยผลประโยชน์ ทุกวันนี้ในอาเซียนต่างจำเป็นต้องมี เรือดำน้ำประจำการด้วยกันทั้งนั้น แม้แต่สิงคโปร์ ที่มา https://th.wikipedia.org/wiki/เรือดำน้ำในอาเซียน
ระยะเวลา 5-6 ปี กว่าที่เราจะได้เรือดำน้ำ นานมากๆเลยนะครับ สำหรับการรอคอยเครื่องมือที่จะใช้ในการปกป้องประเทศ หากเกิดวิกฤต อะไรขึ้นมาสักอย่าง( ผมไม่อยากให้เกิดนะครับ ) ในระยะนี้ หรือ 2 - 3 ปีข้างหน้า คิดเล่นๆ นักการเมือง คัดค้านการใช้ งบฯ ของทหาร หากทหารคัดค้านการใช้งบฯบ้างล่ะ เช่น เงินบำนาญของ สว. สส. เพราะเป็นเงินภาษีของคนทุกคนเหมือนกัน ก็มีสิทธิ์ตามประชาธิปไตยนะ
ตอนนี้ เรือดำนำ น่าจะกำลัง วิ่งมาส่ง เราแล้วละครับ เผลอๆ อาจจะ ลอยลำอยู่ ที่ กองเรือ สัตหีบ แล้วก็ได้นะครับ?
ตอนนี้มันเลยประเด็นว่าควรมี หรือไม่ควรมีแล้วครับ ช่วงนี้เริ่มจะมีกระแสโจมตีเรือดำนํ้าจากจีนออกมาบ้างแล้วครับ มันประเด็นที่น่าหงุดหงิดใจไม่น้อยสำหรับผม เพราะผมไม่สามารถวิเคราะห์ได้ว่าอะไรจริงหรือไม่จริง 1. ในประเทศนี้มีไม่กี่คน หรืออาจจะใช้คำว่าคนทั้งโลกก็ได้ ยกเว้นคนจีน ที่จะได้สัมผัสกับคุณภาพ เรือจีนที่ต่อกันมาในชุดหลังๆ 2. สื่อไม่ว่าจะนอกประเทศจีน หรือในประเทศจีน มักไม่ค่อยข้อมูลที่แท้จริงมากนัก ถ้าเป็นสื่อในประเทศจีน ก็จะเขียนเกินจริงเสียส่วนใหญ่ และถ้าเป็นสื่อนอกประเทศจีน ส่วนใหญ่ก็จะใช้การประเมินศักยภาพไว้ตํ่าเกิน ไม่มีคำว่าข้อมูลที่ถูกต้อง เชื่อถือได้ สำหรับข้อมูลของยุทธโทปกรณ์จากประเทศนี้ 3. ภาพจำหรือภาพติดตาของยุทธปกรณ์จีน ในกองทัพไทย ค่อนข้างแย่ อย่างเรือฟริเกตชุดที่ต่อจากจีน ก็จะมีปัญหาเดินสายไฟไม่เป็นระบบ ทำให้รื้อซ่อมยากมาก คุณภาพเหล็กไม่ค่อยดี ชิ้นส่วนบางชิ้น ก็ตํ่ากว่ามาตราฐาน สรุปคือ มันผุไปทั้งลำนั่นแหละ แต่นั่นมันคือเรือที่ต่อมาเมื่อ 20 ปีก่อนนะครับ วันนี้ต่อกันแล้วคุณภาพเรือ เป็นยังไง ก็ไม่ทราบได้ กว่าจะทราบกันจริงๆ ก็ต้องใช้เวลา 7 ปีเป็นอย่างน้อยนู้นแหละครับ รอฟังผลตอบรับของผู้ปฎิบัติงานจริง การจัดหายุทธปกรณ์ มันไม่มีคำว่าเหมาะสมที่สุด ที่ทุกคนเห็นพ้องกัน เพราะว่าในมุมมองของแต่ละคน ก็ต่างกันได้ คืออยู่กับใครจะให้ความเหมาะสมด้านอะไรขึ้่นก่อน เช่น คุณภาพ ราคา ความน่าเชื่อถือ ข้อเสนอร่วม ฯลฯ ซึ่งจุดนี้จะถูกนำมาโจมตีจากสื่อทุกครั้ง ยํ้าว่าทุกครั้งไป ทุกโครงการโดนมาหมดแล้วครับ
เรามีอู่ต่อเรือใหญ่คืออู่มหิดลฯ อยู่แล้ว ต่อเรือ ต. มาได้ก็หลายลำ เรามีโปรแกรมซิมมูเลเตอร์ซ้อมรบที่เราซื้อมาแล้วเราพัฒนาจนกลายเป็นซิมมูเลเตอร์ซ้อมรบของไทยเรา การพัฒนาต่อยอด น่าสนใจครับ
สำหรับกระทู้นี้ ผมได้แต่ออกความเห็นว่า ถึงแม้จะไม่ได้ไปรบกับใคร แต่เราต้องปกป้องทรัพยากรบนแผ่นดินและทะเลของเราเอง มันประเมินค่าไม่ได้ครับ เมื่อเทียบกับอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ซื้อมา
