อาวุธที่สำคัญข้อหนึ่งที่ระบบกฎหมายฮ่องกงยื่นให้ ICAC คือ ICAC สามารถตั้งข้อหาต่อเจ้าหน้าที่รัฐที่มีทรัพย์สินมากและไม่อาจอธิบายได้ หรือใช้ชีวิตที่หรูหราฟุ่มเฟือยเกินกว่ารายได้ประจำจากเงินเดือน ถ้าเจ้าหน้าที่รัฐผู้นั้นไม่สามารถอธิบายต่อศาลได้ว่า ทรัพย์สินเหล่านั้นมาอย่างไร เขาจะถูกถือว่าคอรัปชั่น กฎหมายนี้ช่วยให้เจ้าหน้าที่รัฐของฮ่องกงต้องทำงานอย่างซื่อสัตย์เพิ่มขึ้น (B.E.D.DE Speville *The Experience Of Hong Kong, China in Combating Corruption 5 Daniel Kaufmann. FINANCE AND DEVELOPMENT, September 2005, V.42 NO. 3.) https://witayakornclub.wordpress.com/2008/09/26/การป้องกันและแก้ไขปัญห/ ________________________ ถ้าไทยเรา รวมไปถึงนักการเมืองด้วย จะดีมากเลยครับ
http://www.icac.org.hk/tc/home/index.html เมื่อ30ปีก่อนฮ่องกงปัญหาไม่น้อยกว่าไทยเลยฮะ ดูจากเว็บแล้ว เขาจริงจังมาก อยากให้ไทยพัฒนาไปทิศทางนั้น
ถ้าในไทยมีกฏหมายนี้ สงสัยพวกขี้โกงต้องฝังดินเอาใว้กินตอนแก่ แต่ผมเห็นด้วยนะที่ให้จำเลยขี้โกง ต้องหาหลักฐานมาแสดงให้ศาลเชื่อ ไม่ใช่ให้เจ้าหน้าที่รัฐต้องลำบากหามาเอง แต่ควรต้องมีข้อกำหนดโทษ คนที่กลั่นแกล้งด้วย
ถ้าทำแบบสุพจน์ ทรัพย์ล้อม คงตามหาไม่เจอ กฎหมายเล่นงานไม่ถึง แต่หนีกรรมไม่พ้น เลยโดนโจรปล้นบ้าน ถึงได้รู้ว่าซุกเงินไว้ในตู้เซฟหลายร้อยล้าน
ถ้าเจอแบบICACจะโดนเจ้าหน้าที่บุกไปถึงบ้านเลยครับ ตะกี้ดูหนังฮ่องกง ผู้ร้ายขี้อยู่ICACมันยังบุกไปจับตอนขี้
เคยแสดงความเห็นหลายรอบแล้วว่า เมืองไทย แค่ให้นักการเมืองแสดงบัญชีทรัพย์สิน มันไม่เพียงพอ ต้องแสดงข้อมูลการเสียภาษี รายได้ด้วย หากว่า ข้อมูลการเสียภาษีมันไม่สมดุลกับการเพิ่มของ การแสดงบัญชีทรัพย์สิน ต้องเรียกมาชี้แจง ถ้ามีคนชี้ช่องว่าอาจจะมีการทำไมถูกตอ้ง ถ้าบกพร่อง ก็ปรับให้หนัก ถ้า เจตนาซุกซ่อน ถ่ายโอน ก็เอาเข้าคุกพร้อมยึดทรัพย์ซะ และให้สินบนชี้ช่องกับคนที่แจ้งให้ทราบ ถ้าคสช ออกกฎนี้ได้ รับรอง การเมืองในทุกระดับจะดีขึ้น เพราะพวกนักการเมืองกันเอง ก็จะจับผิดนักการเมืองคู่แข่งกันเองด้วย
พูดถึงคุณวิทยากร ผมนึกถึงบทกลอนอมตะ ที่มีชื่อเรื่องว่า เพลงเถื่ิอนแห่งสถาบัน ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน บานอยู่เต็มฟากสวรรค์ คนเดินผ่าน ไปมากัน เขาด้นดั้น หาสิ่งใด ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป
