หลายๆเรื่อง ผมเห็นว่าไม่ยากเกินไปที่จะปฏิบัติตาม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง หรือความซื่อสัตย์ในหน้าที่การงาน ฯลฯ แต่มีอยู่ข้อนึง...เป็นข้อ Main เสียด้วย คือเรื่อง "รู้รักสามัคคี"ครับ เชื่อว่าหลายๆคนก็คงยังทำไม่ได้ เช่นเดียวกัน(ที่ทำได้ก็มีอยู่ครับ ผมไม่ปฏิเสธ) ผมไม่สามารถจะสามัคคี หรือปรองดอง กับพวกที่เคยยุแยงตะแคงรั่ว เสี้ยม ตอแหล เผาบ้านเผาเมือง รวมไปถึงใส่ร้ายสถาบันหลัก เพื่อผลประโยชน์ของพวกมัน ได้แน่ๆครับ รวมทั้งพวกที่เห็นดีเห็นงาม กับการกระทำของไอ้พวกนี้ด้วย แม้จะไม่ได้ทำเองก็ตาม ไม่ว่ามันจะเลิกทำแล้ว หรือยังคงหน้าด้านทำต่อ ก็ตาม ผมเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นครับ แต่คงไม่เอาอาวุธไปทำร้ายพวกมันหรอก แต่จะให้มาลืมสิ่งอัปรีย์ที่พวกมันทำไว้ แล้วท่องคาถาว่า"คนไทยด้วยกัน" มันลืมไม่ลงจริงๆ
มันคนละส่วนกันนะครับ ประชาชนทั่วๆไปเขารักสามัคคีกันตามที่พระองค์ท่านว่ามาครับ แต่บางพวกเขาคิดว่าประเทศนี้และพระองค์ท่านเป็นศัตรูของเขาครับ คนพวกนั้นไม่รวมอยู่ในนี้ด้วยครับ
สำหรับพวกตัวเล็กตัวน้อยน่ะปล่อยๆไปบ้างก็ได้ครับ ยกเว้นพวกที่สร้างความแตกแยกเช่นพวกแกนนำระดับต่างๆ พวกนี้ใช้ไม้อ่อนไม่ได้แล้ว เสียเวลาเปล่า ปล1.มีคำนึงที่ขอส่งมาเตือนสติ "ความแค้นและน้ำตาจักสร้างความเกลียดชัง เมื่อเกิดความเกลียดชังจักเกิดการต่อสู้ การต่อสู้จักนำมาซึ่งความแค้นและคราบน้ำตา เป็นวงจรแบบนี้ไปไม่มีที่สิ้นสุด" ปล2.ในความเห็นส่วนตัวของผม ผมคิดว่าพระองค์ท่านเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี ความเสียสละของพระองค์ทำให้ไม่เกิดความแค้นและคราบน้ำตา อันเป็นบ่อเกิดของวัฐจักรนี้ และทำให้ประเทศของพวกเราทุกคนยังคงเป็นปึกแผ่นต่อมาจนทุกวันนี้
เป้าประสงค์ของพระราชดำรัสตามที่ผมเข้าใจ คือให้เราอย่าคิดเล็กน้อยไร้สาระ แล้วหาเรื่องวอร์กับชาวบ้านเค้าไปทั่ว อย่าหมั่นไส้ใคร แล้วจงเกลียดจงชังหาเรื่องทำร้ายคนชาติเดียวกัน ดังนั้น ไอ้พวกนั้น เป็นข้อยกเว้นมาตั้งแต่แรกแล้ว
