ขอเปิดบ้านของตัวเองอีกครั้ง จาก "สิ่งที่ยังคงอยู่" คงไม่ว่ากันหากจะนำเนื้อหาเดิมมาลงใหม่ เพราะสิ่งที่จะทำต่อไปคงเป็นแบบเดิม คือบ่นคนเดียว สิ่งที่ยังคงอยู่ สิ่งแรกที่อยากบันทึกไว้ในบ้านหลังนี้ “ความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลือน โรงเรียนอันเป็นที่รัก” ที่สอนอะไรเราหลายอย่าง นอกเหนือจากความรู้ ที่บรรดาอาจารย์ทั้งหลายต่างทุ่มเทให้ เมื่อตอนเด็กๆ เวลานั่งรถผ่าน ปู่จะชี้ให้ดูแล้วบอกว่า อีกหน่อยต้องมาเรียนที่นี่นะ เด็กน้อยพยักหน้าโดยไม่รู้ด้วยจักชื่อด้วยซ้ำ แต่จากนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่ผ่าน จะบอกตัวเองทุกครั้งว่านี่คือที่เรียนจุดต่อไปของเรา คิดเพียงแค่ว่าปู่บอกอะไร นั่นต้องดีที่สุดแล้วในชีวิต ในที่สุดก็ทำให้ปู่ได้สมหวัง มาเป็นหนึ่งในอีกหลายๆคนที่ก้าวเข้ามา อาจด้วยเหตุผลที่ต่างจากเรา แต่ช่างปะไร ใครสน ทำให้ปู่ดีใจก็กำไรแล้ว โห ห้องสมุดใหญ่เสียนี่กระไร หนังสือเยอะแยะเต็มไปหมด เสร็จตูละ ทุกวันจะตื่นแต่เช้าตรู่ รีบมาโรงเรียน ทำหน้าที่ภารโรง เปิดหน้าต่างห้อง รีบทานข้าว จุดหมายคือห้องสมุด ปีแรกที่เข้ามา ตื่นเต้นสุดๆ มีอะไรแปลกใหม่จากโรงเรียนเดิมที่เด็กคนนั้นเคยอยู่ ห้องสมุดใหญ่กว่า สนามที่กว้างกว่า หญ้าที่ตัดเรียบสวยงาม ทำเป็นลู่วิ่งในวันกีฬาสีได้ วงรอบนึงก็ 200 เมตรละ ช่วงเย็นในเทอมแรก สนุกสุดเพราะกีฬาสีนี่แหละ มี 4 สี แต่ละสี จะมีประธานใหญ่ แล้วก็เป็นประธานกีฬา พาเหรด กองเชียร์ แยกกันไป ที่เหลือก็เป็น Staff ในแต่ละทีม พวกพี่ที่เป็นหัวหน้าสี แต่ละอย่างจะมาดูตัวน้องๆ (เหมือน (HarryPotter) ก็ถูกเรียกตัวไปคัดเป็นนักกีฬา เหตุผลของพี่ๆตอนนั้นคงเป็นเพราะขายาวดีละกระมัง อิอิ ทุกคนมีหน้าที่หมด นักกีฬาก็ซ้อมไป พาเหรดก็ซ้อมเดินให้เข้าจังหวะ กองเชียร์ก็หัดร้องเพลงเชียร์กันไป มีเพลงประจำแต่ละสี และมีเพลงประกวดกองเชียร์ด้วย พาเหรดก็เหมือนกัน concept ก็เปลี่ยนไปทุกปี มีทหารเรือมั่ง ชุดไทยก็มี ฮาวายก็มี แล้วท่าเดินให้เข้าจังหวะนั้น ก็ต้องเข้ากับชุดที่ใส่ด้วย อาจารย์ที่ปรึกษาแต่ละสีจะทำหน้าที่เพียงให้คำปรึกษา และช่วยเหลือในเวลาที่มีข้อติดขัด วันกีฬาสี จะเป็นวันมหาสนุกของเราอย่างที่สุด แต่ที่เหนือจากความสนุก จุดประสงค์ใหญ่ที่แท้จริงคือการทำให้พี่น้องต่างชั้น เพื่อนต่างห้องได้มารู้จักกัน สอนให้รู้จักรักกัน การเคารพกัน รู้จักหน้าที และทำหน้าที่ของตนเองให้ดี ความคิดที่สร้างสรรค์ ที่สำคัญ คือเตรียมตัวรุ่นพีปีสุดท้ายที่จะก้าวไปสู่รั้วมหา’ลัย ในการที่จะเริ่มเป็นผู้ใหญ่ รู้จักที่จะแก้ไขปัญหา ตัดสินใจ นีละโรงเรียนเราเอง แต่พอจบกีฬาสีปุ๊บ เตรียมสอบภาคต้นกันเลย เง้อ... ลืมไปเขาสอนว่าเราต้องรู้จักแบ่งเวลาด้วย สอบเสร็จก็ปิดเทอมเลย เปิดเทอมกลาง มาวันแรกก็ดีใจที่ได้พบเพื่อนที่จากกันนานเป็นสัปดาห์ (ก็แหมสมัยอิฉันน่ะ มันไม่มี Net ไว้ให้ Chat กันนะเจ้าคะ Iphone 4 หรือ 5 ก็ยังไม่มีเจ้าค่ะ จดหมายค่ะ จดหมายอย่างเดียว) แต่พอเลิกเรียนตอนเย็น ที่นี้ละชีวิตมันขาดไรไปหว่า เสียงหัวเราะยามเย็นเวลาเราทำกิจกรรมนั่นเอง แย่จัง แต่ไม่เป็นไร ยังมีอะไรๆอีกหลายที่ยังรอเราอยู่ แล้วเราจะคอยเก็บเกี่ยวความสุขนั้นไว้ นั่งเล่นกันที่สนามหญ้า เวลาลมพัด บรรดาสนที่ยืนเรียงราย เป็นแถวยาวหลายสิบต้นจะพริ้วไหว ถ้านั่งฟังอย่างตั้งใจ เราจะได้ยินเสียงใบสนที่เสียดสีกัน อ๋อ..สนกำลังกรีดใบ แล้วเราก็เดินกลับบ้านอย่างเหงาๆ สิ่งที่ยังคงอยูในใจเรา และเชื่อว่าในใจของทุกคนที่จบการศึกษาในช่วงนั้น คือ เรารักโรงเรียนเราที่สุด ภูมิใจ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง ในประวํติศาสตร์อันยาวนานของโรงเรียนแห่งนี้ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เคยอยู่ร่วมกัน ณ เวลานั้น เราคิดถึงนะ
ขอบคุณเพือนๆที่มาเยี่ยมเยียนค่ะ ถือเป็นสิริมงคล เพราะมีพระมาสวดทำนองแร็พ เข้ากับบ้านดินเหนียวของแม่มะนาวดี แถมวันนี้เป็นวันที่หนึ่งเดือนตุลาคม และเป็นวันพระอีกต่างหาก ขอลาในคืนนี้ด้วยเพลงตามธรรมเนียมของบ้านค่ะ
คุณ เสือยิ้มยากก็แวะมาบ่อยๆแล้วกัน อยู่แค่บ้านดิน แต่ไม่เอาเหนียวเหรอ สงกะสัยกลัววัยเหนียวเหมือนเจ้าของบ้าน อิอิ
ก่อนบ้านเก่าจะปิด แม่มะนาวได้ลงมงคล ๓๘ ประการไว้บางส่วนก่อนบ้านเก่าจะปิด ไหนๆก็คิดจะปฎิรูปประเทศ ลองมาปฎิรูปตัวเราเอง โดยใช้แนวทางของศาสนาดูบ้าง มงคล คือเหตุแห่งความสุข ความก้าวหน้าในการดำเนินชีวิต นำมาจากบทมงคลสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสตอบปัญหาที่ท้าวสักกเทวราชได้นำหมู่เทวดาเข้าเฝ้า และทูลถามพระองค์ว่า อะไรคือมงคลของชีวิต หลังจากทีได้มีข้อถกเถียงกันอย่างยืดเยื้อมานานถึงสิบสองปี องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงแสดงหลักมงคล ซึ่งมีทั้งหมด ๓๘ ประการ มงคลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ยึดถือวัตถุ แต่ยึดถือการปฏิบัติฝึกฝนตนเอง มงคลที่ ๑ ไม่คบคนพาล อย่าคบมิตรที่พาลสันดานชั่ว จะพาตัวเน่าดิบจนฉิบหาย แม้ความคิดชั่วช้าอย่ากล้ำกราย เป็นมิตรร้ายภายในทุกข์ใจครัน ลักษณะของคนพาลมี ๓ ประการ ๑. คิดชั่ว คือการมีจิตคิดอยากได้ในทางทุจริต มีความพยาบาท และมิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดเป็นชอบ ๒. พูดชั่ว คือคำพูดที่ประกอบไปด้วยวจีทุจริตเช่น พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ และพูดเพ้อเจ้อ ๓. ทำชั่ว คือทำอะไรที่ประกอบด้วยกายทุจริตเช่น การฆ่าสัตว์ ลักขโมย ฉ้อโกง ฉุดคร่าอนาจาร ประพฤติผิดในกาม รูปแบบของคนพาล กับข้อควรสังเกตุคือ ๑. ชอบแนะนำไปในทางที่ผิด หรือที่ไม่ควรแนะนำ เช่น แนะนำให้ไปเล่นการพนัน ให้ไปลักขโมย ให้กินยาบ้า ให้เสพยา ชวนไปฉุดคร่าอนาจาร เป็นต้น เหล่านี้ถือว่าเป็นพาล ๒. ชอบทำในสิ่งที่ไม่ใช่ธุระ อาทิเช่น ไม่ทำงานตามหน้าที่ของตนให้เรียบร้อย แต่กลับชอบจะไปก้าวก่ายยุ่งกับหน้าที่การงานของผู้อื่น หรือไปจับผิดเพื่อนร่วมงาน แกล้ง ยุยง นินทาว่าร้ายกันและกัน เป็นต้น ๓. ชอบทำผิดโดยเห็นสิ่งผิดเป็นของดี อาทิเช่น การสูบยาได้เป็นฮีโร่ เห็นคนที่ซื่อสัตย์เป็นคนโง่ไม่กินตามน้ำ ชอบรับสินบน ทุจริตในหน้าที่ หรือช่วยพวกพ้อง ให้พ้นจากความผิด ๔. จะโกรธเคืองเมื่อพูดเตือน เช่น การเตือนเรื่องการเที่ยวเตร่ เตือนเรื่องการดื่มเหล้า กลับบ้านดึก เตือนเรื่องการคบเพื่อนเป็นต้น คนพวกนี้จะโกรธเมื่อ ได้รับการตักเตือน และไม่รับฟัง ๕. ไม่มีระเบียบวินัย เช่น ไม่เข้าคิวตามลำดับก่อนหลัง แต่ชอบแซงคิวอย่างหน้าด้านๆ ทิ้งขยะลงคลอง หรือข้างทาง ไม่เคารพกฏหมายของบ้านเมือง หรือของท้องถิ่น
แม่มะนาวช่างเป็นเจ้าของบ้านที่แย่จริงๆ ไม่ค่อยอยู่บ้านช่องเล๊ย พารถไปเที่ยวเล่นเสียหลายวัน ให้แน่ใจว่ารถยังวิ่งได้ วันเสาร์กลับจากซื้อของ เก็บบอลให้หมาที่หล่นตรงหน้าประตูบ้าน ก็เอาหัวไปโขกที่กดกริ่งประตูซะงั้น ดูแล้วสยองมีเส้นผมติดอยู่ที่พยานวัตถุด้วย แต่ไม่ต้องตรวจ DNA เพราะคุณหลวงยืนยันว่าเป็นของแม่มะนาวแน่นอน เอามือแตะก็มีน้ำสีแดงคล้ายเลือดติดมือมาด้วย เจ็บไม่พอ โดนดุอีก หาว่าไม่มีสติ ก็เอาฟระ ยังดีกว่าเสียสติละน่า เข้าบ้านได้บอกลูกชายเธอไปไขเหล็กที่บังกริ่งออกเลย เพราะยังไงกริ่งก็ไม่ดังอยู่แล้ว หัวแม่มะนาวโขกดังกว่าอีก สองครั้งแล้ว เฮ้อ ต้องหาแพะให้ได้ ที่บังกริ่งเลยโดนไปตามระเบียบ ลางมันบอกแต่แรกแล้ว เพราะไปซื้อโต๊ะวางของมาแบบพับได้ ก็เอาวางไว้ข้างหลังตรงที่แม่มะนาวนั่ง อิฉันก็ต้องนั่งยกขาไว้บนเบาะ พอถึงบ้านทุกคนกรูกันลงจากรถหมด สามคน เหลือแม่มะนาวที่ขยับตัวไม่ได้ เพราะเจ้าลูกชายไม่ได้เลื่อนเบาะให้ เลยนั่งเงียบๆในรถคนเดียวดูซิจะมีใครรู้ว่าเรายังติดในรถหรือเปล่า ถ้าไม่เป็นเพราะตาคุณหลวงเดินกลับมาเอาโต๊ะละก็ แม่มะนาวจะแกล้งนอนในรถเลย พอแกเห็นร้องอ้าวอยู่ในรถหรือเนี่ย ขำมากไปป่าว เลยมีน้ำโห เห็นบอลที่หมาทำตกเลยก้มหยิบให้ ก็ได้เลือดเลย ระบมไปสามวัน ไม่เข้าบ้านดินเหนียว แต่แอบไปเล่นบิงโก ติดงอมแงม กราบขอบพระคุณหลวงพี่ กะคุณเสือ ที่กรุณามาเปิดเพลง ระหว่างพิมพ์นี่ก็นั่งฟังไปด้วย เพลงยามเมื่อลมพัดหวน แม่มะนาวชอบของเจมากก่า ตอนเป็นละครติดมากเลยแหละ เลยขอเปิด version ของเจนะเจ้าคะ เล่าฟังนิดว่า แก้มนี่เป็นหลานเพื่อนสนิทของแม่มะนาวเองค่ะ เพื่อนแม่มะนาวเองก็เล่นกีตาร์ ตอนเธอเริ่มท้องชวนแม่มะนาวไปซื้อกีตาร์ เออเพื่อนฉันแพ้ท้องแปลกๆแฮะ พอแระ ดึกมาแล้ว เปิดได้แค่เพลงเดียวเพราะมีมาร(ลูกชาย)มายืมเครื่อง จะดูยูทุบ พวกเรื่องทหาร อ้อลืมบอกคุณเสือ แม่มะนาวชอบเพลงของทางล้านนาค่ะ แต่ไว้คุยวันหลัง มารมาผจญแล้ว อิอิ
ขอบคุณ ผู้อาวุโสนะคะ ที่เอาแบบมาให้ แต่ของแม่มะนาวสร้างแบบ Knock Down แต่สั่งให้ทำจากดิน แล้วเคลือบกันฝนตก เดี๋ยวบ้านละลายค่ะ วันนี้ร้อนจัง ถึงแดดจะไม่มี เปิดเพลงฟังแก้ง่วงดีกว่า ตามประสาคนอยู่บ้านคนเดียว
สวัสดีเย็นวันพฤหัสบดี อันตชาดก คนชั่วสรรเสริญกันเอง ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภพระเทวทัตกับพระโกกาลิกะต่างสรรเสริญกันเอง ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นรุกขเทวดาประจำอยู่ที่ต้นละหุ่ง ในบริเวณบ้านหลังหนึ่ง วันหนึ่งมีโคแก่ตัวหนึ่ง ในบ้านนั้นได้ตายลง เจ้าของบ้านได้ลากซากศพมันไปทิ้งเป็นอาหารสัตว์ไว้ที่ข้างต้นละหุ่งนั้น ต่อมาไม่นานมีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งมาแทะกินเนื้อโคนั้นอยู่ และมีกาตัวหนึ่งบินมาจับที่ต้นละหุ่งนั้น ด้วยหวังจะกินเนื้อโคนั้นเช่นกัน จึงพูดยกย่องสุนัขจิ้งจอกขึ้นว่า " ท่านพญาเนื้อ ผู้มีร่างกายเหมือนโคถึก มีความองอาจดังราชสีห์ ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแก่ท่าน ทำอย่างไร ข้าพเจ้าจักได้อาหารสักหน่อยหนึ่ง " สุนัขจิ้งจอกได้ฟังคำยกย่องนั้นแล้วชื่นใจพูดตอบว่า " กุลบุตรย่อมสรรเสริญกุลบุตรด้วยกัน ท่านกาผู้มีสร้อยคองามเด่นเช่นนกยูง เชิญท่านลงมาจากต้นละหุ่ง มากินเนื้อให้สบายใจเถิด" รุกขเทวดาเห็นกากับสุนัขจิ้งจอกกล่าวยกย่องกันตามที่ไม่เป็นจริง จึงกล่าวคาถาว่า " บรรดามฤคชาติทั้งหลาย สุนัขจิ้งจอกเป็นสัตว์เลวที่สุด บรรดาปักษีทั้งหลาย กาเป็นสัตว์ที่เลวที่สุด และบรรดารุกขชาติทั้งหลาย ต้นละหุ่งเป็นต้นไม้ที่เลวที่สุด ที่สุด ๓ อย่าง มาประจวบกันเข้าแล้ว " นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คนเลวยกย่องกันเอง ชื่อเสียงมักไม่ปรากฏ คนดียกย่องคนดีเหมือนกัน ชื่อเสียงย่อมปรากฏ" ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระมหาสุนทร สุนฺทรธฺมโม (เสนาซุย)
สมัยใหม่อ้ะค่ะ รุ่นลูก บังเอิญฟังแล้วชอบ เสียงใช้ได้ เต้นมัน ชื่อดองบังชินกิ ตอนนี้แยกย้ายกันไปแระ เพราะเจอสัญญาโหด แต่เพลงแรกหลวงพี่น่ารู้จักนา X-Japan เจ้าค่ะ แต่แม่มะนาวฟังแค่ชุด Ballad
แอบไปเยี่ยมกุฏิหลวงพี่มา ดึกแล้วไม่กล้ากวนใจเลยแปะเพลงไว้หน้าประตู แล้วกลับมานั่งฟังเพลงบ้านตัวเองต่อ ดึกแล้วต้องฟังเพลงนุ่มๆ เบาสบาย
อุต๊ะ พี่มะนาวมีนิทานชาดกปลากรอบดนตรีด้วยดีจริง ๆ นิทานชาดกเป็นเรื่องเล่าที่มีคุณธรรมแทรกอยู่และมีบทสรุป ให้เข้าใจง่ายคนโบราณมักใช้เป็นกุศโลบายในการสอนบุตรหลานให้เป็นคนดี ทุกวันนี้ห่างหายไปน่าเสียดาย ค่านิยมเด็กรุ่นใหม่ มักไปเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขาโดนหลอกลวงเมื่อวัยเยาว์ เช่น ค่านิยมเรื่องเพศ ค่านิยมเรื่องการใช้ความรุนแรง เป็นต้น การที่จะให้กุลบุตร กุลธิดาเหล่านี้ได้ดวงตาเห็นธรรม หากไม่เร่งเสริมสร้างเมื่อยังเล็ก เมื่อเติบใหญ่ไปย่อมน่าเป็นห่วง
สวัสดีีคืนวันศุกร์ หวัดดีจ้ะนู๋ตะขบ มาเยี่ยมเยียนถึงบ้านดินเหนียว ตามหลวงพี่มาละซิ ฟังเพลงที่หลวงพี่นำมาฝาก แล้วก็คิดถึงสมัยเก่า ที่เรายังอยู่ดี มีความสุขใจ แต่อะไรๆก็ไม่แน่นอน หลวงพี่อยู่บนดอยสูงๆ แม่มะนาวเลยขอฝากเพลงนี้
แม่มะนาวรู้จัก ชื่อจรัล มโนเพ็ชร จากเพลงนี้ ความจริงอาจเคยฟังเพลงของเขามาบ้าง แต่พอได้ฟังเพลงนี้ทำให้ต้องหาว่าใครร้อง ที่ชอบอาจเป็นเพราะแม่มะนาวคิดว่ามันแปลกที่เนื้อหาเล่าเรื่องราวฉีกแนวออกมา ที่ส่วนใหญ่เพลงไทยมักรำพันถึงแต่ความรัก อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวเจ้าค่ะ และขอกล่าวว่า หลับฝันดีค่ะ
สวัสดีหัวค่ำวันเสาร์ ในที่สุดฝนก็ตกจนได้ แต่ยังไม่หนักพอที่จะไล่ความอบอ้าวของอากาศได้ รู้แระว่าทำไมแถวบ้านแม่มะนาวน้ำไม่เคยท่วม ก็เพราะตกน้อยกว่าที่ไหนๆใน กทม. แน่เลย เนื่องจากไม่ได้มีที่ทางเป็นส่วนตัวเสียนาน เลยนึกไม่ออกว่าจะลงเพลงอะไร หรือเรื่องราวอะไร แต่ขอฉวยโอกาสจากฝน เปิดเพลงเกี่ยวกะฝนแล้วกัน เป็นเพลงจากหนังเรื่อง MacKenna's Gold
สวัสดีค่ำคืนวันอาทิตย์ อยู่คนเดียวบางทีเหงาๆมิใช่น้อย เพราะคุณจักรหายไปไม่มีคนหาเพลงเพราะๆมาเปิดเลย ยังจำได้ว่าถูกใจเหลือเกินกับเพลงที่ คุณจักรเอามาเปิดเป็นเพลงจากหนังซีรี่ย์ Cold Case ซึ่งในหนังเรื่องนี้มีเพลงเพราะๆตอนจบหลายๆเพลง แต่หาซื้อไม่ได้
