ในวงเหล้า มีประเด็นขึ้นมาว่าอีสานกับใต้อะไรเจริญกว่ากัน ผมก็ไม่ได้ไปต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเค้าหรอก แต่พอที่มีคนๆนึงพูดขึ้นมาว่าความแตกแยก เกิดขึ้นเพราะภาคใต้แพ้เลือกตั้งติดต่อกันเป็นสิบปี ผมจึงอดไม่ได้ที่จะแย้งไปว่า "ถ้านายกตอนนั้นไม่โกงกิน และดูแลประชาชนทุกภาคอย่างเท่าเทียมกัน ไม่ปากหมาว่าใครเลือกดูแลก่อน หรือส่งรัฐมนตรีเส็งเคร็งออกมาขู่ตัดงบภาคใต้ หรือจ่ายเงินจำนำข้าวให้ครบไม่ใช่ใต้ได้ใบประทวนอีสานได้เงิน ต่อให้ภาคใต้แพ้อีก 20-30 ปี ก็คงไม่มีปัญหาหรอก" ผมว่าพูดแบบกลางๆแล้วนะ เพราะวงเหล้าเป็นอีสานซะส่วนใหญ่มีหลายตรีน จุดประสงค์คือ ให้พวกเค้าได้รู้ว่าทำไม คนใต้ถึงเลือกแต่ ปชป. ก็หวังจะเป็นการเสวนาด้วยดีล่ะนะ แต่ผลก็คือ ดราม่า จนได้ ใหญ่โตทีเดียว รวมหัวกันด่าผมว่าผมเป็นไอ้โง่บ้างเหยีดคนใต้ว่าเลือกแต่พวกพ้องบ้าง ไม่สนใจประเทศชาติบ้าง....... ผมคิดว่าคนที่ผมคุยด้วยน่าจะมีเหตุมีผลไม่ได้เป็นควายแดงนะ แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้จนได้
อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ ด่าได้ถ้าไม่เห็นด้วย ประเทศนี้มันเกินเยียวยาแล้วครับ โครงสร้างที่เป็นทุนของประเทศมันบิดเบือน การศึกษาที่ต้องยกระดับประเทศมันไร้คุณภาพ ผลมันก็อย่างที่เห็น เน้นแต่ปริมาณ เน้นแต่เรื่องง่ายๆ เน้นแต่เรื่องสบาย คณิตศาสตร์ไม่รับ ตรรกะไม่รู้ วิทยาศาสตร์ไม่กระดิก ขยันไม่มี อดทนไม่เห็น อดออมไม่ต้องคิด วันๆคิดแต่อยากเป็นดาราหาเงินง่าย เดินทางลัดก็ศัลยกรรม เป็นพริตตี้เงินล้านกันไป สังคมข่าวสารยกย่องเชิดชูเป็นโมเดล อยากสบาย ได้เงินเยอะ ไม่ออกแรง ทั้งขายตัวหาเงินง่าย เล่นหวย เล่นบ่อน ค้ายา แว๊นซ์เอามันไปวันๆ พ่อค้าก็บิดเบือนโครงสร้าง สร้างการผูกขาด ยึดโยงอำนาจ หวังกอบโกยทางการค้าเพราะผูกขาด ราชการ รายได้น้อย หวังรวยทางลัด คอรัปชั่นกันแทบทุกหย่อมหญ้าทุกส่วนทุกฝ่าย มันต้องให้มันดำดิ่งย่ำแย่ลงในแบบเป็นเมืองขึ้น มีคนอื่นเข้ามาเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ใครไม่มีคุณภาพ ใครไม่ฟังเชื่อฟังยิงทิ้งให้หมด ทุกคนในชาติรู้ปัญหา ถึงเรียกร้องการปฏิรูป ผมบอกเลยนะว่า ทุกฝ่าย ทั้งเหลืองทั้งแดงในระดับประชาชนนะ แต่ตอนนี้มันหาจุดสมดุลทั้งสองฝ่ายไม่ได้ ทั้งที่ระดับประชาชน มันมีจุดสมดุลได้ โกหกใส่ร้ายใส่ความ เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่น จนแยกแยะกันไม่ได้ คิดกันไม่ถูก เป็นเหยื่อทางการเมือง แถม คนไทยแพ้ไม่ได้ มันเสียหน้า
บางทีก็คิดนะครับว่า ไม่ใช่พวกเค้าถูกหลอกหรอก รู้กันเต็มอกแหละว่าทักษิณผิดอะไร และเพราะอะไรบ้านเมืองถึงมาอยู่จุดนี้ แต่พวกเค้าไม่สนใจครับ ไม่สนใจว่าคนภาคอื่นจะเป็นยังไง จะเดือดร้อนอะไรบ้าง ขอเพียงแค่บ้านเค้าได้ผลประโยชน์ เจริญขึ้นก็พอแล้ว ความผิดทั้งมวลโยนให้คนอื่นไป
เลือกตั้งยังไงเสียงจากใต้ก็แพ้เสียงจากอิสานวันยังค่ำ ก็จำนวนประชากรห่างกันมากกว่าครึ่ง แต่ความเจริญนี่ผมว่าทางใต้ได้เปรียบนะ ถ้าไม่นับ 3 จังหวัดที่มีปัญหา เจริญมาช้านานเกือบทุกจังหวัด ใช้งบน้อยกว่าและมีคนน้อยกว่า การค้าชายแดนก็นำมาตลอด
ล่าสุดผมกลายเป็นตัวถ่วงประเทศชาติในสายตาพวกเค้าไปแล้วครัช เรียกพวกมาด่ากันใน Face เพียบเลยถามจริงเหอะ คำพูดในเม้นแรกผมมันเหยียดอีสานตรงไหนว่ะ อุตส่าห์พูดออกแนวกลางๆแล้วนะ ก็แค่วิพากษณ์วิจารณ์ธรรมดาๆนี่หว่า แล้วแต่ล่ะคำเหยียดคนใต้แรงกว่าคำวิจารณ์ของผมเป็นสิบๆเท่า ทำไมไม่ยักมีคนภาคใต้ออกมายกพวกมาถล่มแบบที่ผมโดนบ้าง เป็นตัวถ่วงชาติเพราะบังอาจเลือก ปชป. เนี่ยนะเยี่ยมมากครับ หรือผมผิดเองที่มองในแง่ดีว่าเพื่อนกลุ่มนี้มันคงไม่ใช่.....หรอก เห็นทำงานด้วยกันแล้วพูดจามีเหตุมีผลดี สรุปคือกรูหลงเข้าดงตรีนฟายแดงเต็มๆสินะ น่าหมั่นไส้มาก อีสานกำลังเจริญแบบก้าวกระโดด ภาคใต้คนหลงตัวเองเจริญช้าเป็นเต่า อันที่จริงมันพูดจริงนะ อีสานกำลังก้าวกระโดด แต่ขอโทษภาษีส่วนใหญ่มาจากไหน ถ้าพ่องมรึงไม่เล่นการเมืองกดคนภาคอื่นไว้มีรึจะก้าวกระโดดได้แบบนี้ แน่จริงแยกภาษีกันมั๊ยล่ะ ต้องขอโทษท่านสมาชิกที่เป็นคนอีสาน แต่มีใจยุติธรรม รังเกียจไอ้ขี้โกงและยังรักชาติรักแผ่นดินด้วยนะครับ ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว กำลังโดนล่าแม่มด
อีกเรื่องนึงที่น่าเศร้า คือในวงการสนทนาคนเห็นด้วยกับผมไม่น้อย แต่เลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้คนกล้าพูดอย่างผมโดนรุมกระทืบคนเดียว สังคมไทยนี่คนดีอยู่ไม่ได้จริงๆสินะ
ประเด็นนี้ผมว่า ถนนหนทางของอีสานดีกว่านะ ความเจริญก็เข้าอีสานจนพัฒนาไปมากอยู่ เพียงแต่เมืองใหญ่ๆทางอีสานอาจยังไม่ครบสมบูรณ์เหมือนภาคใต้ แต่ก็นะ พวกมากข่มตลอด อีสานพึ่งพัฒนาโตขึ้นมาได้ไม่นานสภาพเมืองเลยมีอะไรต่อมิอะไรที่ใหม่อยู่ ห้างใหม่ คอนโดใหม่ ถนนใหม่ แต่จะข่มว่าเจริญกว่าภูมิภาคอื่นๆมันใช่ป่ะ? ภาคใต้พื้นที่น้อยประชากรหนาแน่น พัฒนามานานจนอะไรต่อมิอะไรเริ่มตีบตันเริ่มเก่า ก็คล้ายๆกรุงเทพฯนั่นล่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าด้อยกว่าซักหน่อย ยกเรื่องนี้มาข่มกันจัง ส่วนตัวภาคใต้ยังพัฒนาได้มากกว่านี้อีก ถ้าไอ้แม้วมันไม่เล่นการเมืองแบบกดข่มกัน ล่ะก็นะ
ถ้ามองว่าการสร้างรถไฟความเร็วสูงเป็นการก้าวกระโดดของอิสาน ให้รอดูสภาพโครงการหลังจากสร้างเสร็จว่าเป็นอย่างไร แล้วค่อยมาเม้นท์กันตอนนั้นก็ได้ ให้มันดูถูกภาคใต้ต่อไปครับ บ้านมันเองยังเผา เจริญมาก
ผมทำเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์ที่สงขลา การเรียนรู้นอกห้องเรียนที่นั่นน่าจะดีกว่าที่อื่นยกเว้นกรุงเทพ มีคนเคยเอาแนวคิดนี้ไปทำที่เชียงใหม่ เจ๊งไม่เป็นท่า ภาคใต้เจริญมาด้วยประชากรที่ให้ความสำคัญกับการศึกษา เทียบกับภาคอื่นแล้วเป็นไงก็รู้กันอยู่ คนใต้หวังพึ่งพารัฐน้อยครับ ช่วยเหลือตัวเองได้เป็นส่วนใหญ่ ถนนที่กว้างใหญ่ไม่สามารถนำความรู้มาให้คนในพื้นที่ได้น่ะครับ แต่มันสามารถขนความได้เปรียบมาบดทับคนที่ไม่ยอมปรับตัวได้รวดเร็วกว่า
ที่ท่าน annykun และหลายท่านเสนอนั้นคิดว่าเป็นเพียงผลพวงจากรัฐธรรมนูญ 2540 ที่โคจรมาพบกับความต่างเรื่องความเจริญระหว่างภาคของประเทศไทย 2 ปัญหาที่ซ้อนทับกันอยู่พอดี หากยังจำกันได้ ....ก่อนปี 2540 การเมืองไทยมีภาวะปวกเปียกล้มลุกคลุกคลานมาโดยตลอด เราเจอปัญหารัฐบาลผสม และ ส.ส. ที่สร้างอัตราต่อรองกับพรรคที่รวมเสียงเพื่อจัดตั้งรัฐบาลเป็นตัวเลข 10-20-30- ... จนนโยบายใดๆที่พรรคคิดออกมา ไม่สามารถขยับออกเป็นผลงานได้ ข้อครหา ส.ส. ลักลอบขายตัวได้ยินเข้าหูชาวบ้านอยู่เนืองๆ เป้าประสงค์ของรัฐธรรมนูญ 2540 จึงออกแบบให้สวนทางการเมืองไทยยุคนั้น เหมือนแฟชั่นที่กระโปรงยาว ไปๆมาๆกลับเป็นกระโปรงสั้น นั้นคือคราวนี้เขียนรัฐธรรมนูญให้พรรคการเมืองมีความเข้มแข็งขึ้นเสียบ้าง หวังให้แข่งขันกันด้วยนโยบาย และขับเคลื่อนนโยบายนั้นๆให้เป็นจริง รวมถึงมีความรับผิดชอบต่อคนที่พรรคส่งลงรับสมัครรับเลือกตั้งอย่างจริงจังเป็นกลุ่มเป็นก้อน ห้วงเวลานั้น "พรรคไทยรักไทย" ซึ่งเขาอ่านเกมทะลุ ได้ใช้ความรู้ความเข้าใจจากทีมงานที่คร่ำหวอดการเมืองในเขตเมือง และความรู้นอกกรอบจากการสร้างพรรคในเขตป่าเขา โดยจำกัดศัตรูของพรรคให้เป็นเป้าที่ชัดเจน สร้างพรรคไทยรักไทยให้เข้มแข็ง โดยที่เรียกได้ว่าเข้มแข็งกว่าพรรคอื่นไปมาก เพราะความเข้าใจต่อ “กติกา” นี่เอง ทำให้พรรคชิงความได้เปรียบจากกติกานี้ พรรคเป้าหมายที่ต้องปักหมุดให้เป็นคู่ต่อสู้สำคัญ 1 เดียวคือ พรรค ปชป ประกอบกับบางคนของทีมงานมีอดีตที่ฝังใจในทางลบ เช่นไม่ได้รับการตอบรับจากพรรคใหญ่เก่าแก่ ทีมงานไทยรักไทยมารณรงค์จนคนที่สมัครพรรค ปชป ในภาคอิสานเทียบได้เป็นไส้เดือนกิ้งกือก็ไม่ปาน เข็มมุ่งในการปักหมุดศัตรูเป็นไปอย่างต่อเนื่องจนเป็นที่ประทับใจในทางลบต่อคนอิสานปัจจุบัน ทั้งๆที่ยุคก่อน 2540 นั้น สส ภาคอิสานจากพรรค ปชป ก็เป็นที่รักใคร่ของชาวบ้านมีเป็นจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว ซึ่งต้องขอสรุปว่ารัฐธรรมนูญ 2540 ทำสำเร็จอย่างมาก และสำเร็จในเวลาอันรวดเร็วในการสร้างรัฐบาลที่เข้มแข็ง สำเร็จจนเกินกว่าที่หลายๆคนจะปรับตัวตามทันด้วยซ้ำ หลายคนคิดว่ารัฐธรรมนูญแบบนี้หรือเปล่าที่ออกจะ "เกินไป" แฟชั่นอาจจะต้องปรับอีกคราแล้วกระมัง ? ดังนั้นกับการเลือกตั้งครั้งใหม่ในรัฐธรรมนูญใหม่ อ่านเกมได้ว่าคนร่างย่อมสรุปบทเรียนมาแล้วว่าอะไรที่ทำให้พรรคใหญ่เข้มแข็ง ซึ่งความเข้มแข็งก็สร้างมาได้จากระบบเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญเก่านั่นเอง ถ้าติดตามข่าวจะพบว่ามีความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงระบบการเลือกตั้ง เพื่อไม่ให้พรรคการเมืองใดพรรคการเมืองหนึ่งยิ่งใหญ่เกินไป และเมื่อพรรคไม่เข้มแข็งแล้ว เสถียรภาพหรือการดำเนินตามนโยบายที่หาเสียงไว้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย กระบวนการลดทอนความสำคัญของพรรคผ่าน “ระบบเลือกตั้ง” ได้ถูกเซ็ตขึ้น เช่นระบบปาร์ตี้ลิสต์ถูกลดทอนลง เหลือเป็นเพียงส่วนเติมเต็มเท่านั้น โดยจะใช้คะแนนจากทั้งประเทศ เป็นตัวกำหนดว่า ใครจะได้ ส.ส.ปาร์ตี้ลิสต์เท่าไหร่ หาก ได้ ส.ส. เขต เกินกว่าคะแนนความนิยมหรือ ป๊อปปูลาร์โหวตที่ได้ ส.ส.ปาร์ตี้ลิสต์ของพรรคนั้นก็จะไม่มีเลย มีแต่ ส.ส. เขต แต่หากมี ส.ส.เขตไม่ถึงคะแนนนิยม ปาร์ตี้ลิสต์จึงจะมาเป็นส่วนเติมเต็ม การให้เลือกด้วยบัตรเลือกตั้งเพียงใบเดียวก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง เพราะแทนที่ป๊อปปูลาร์โหวตจะถูกแทนที่ด้วยการกาบัตรเลือกพรรค เหมือนประเทศอื่นที่ใช้ระบบคล้ายคลึงกัน ซึ่งโดยมากจะมีบัตรให้กาสองใบ แต่กรรมการร่างรัฐธรรมนูญยุคนี้กลับออกแบบให้คะแนนป๊อปปูลาร์โหวตเป็นคะแนนเดียวกับคะแนนที่เลือก ส.ส. เขต เพราะกำหนดให้มีบัตรเลือกตั้งเพียงใบเดียว นั่นหมายความว่าในกรณีที่ผู้มีสิทธิ์เกิดสองจิตสองใจ ว่าจะเลือกใครระหว่างคนหรือพรรค ก็จำเป็นต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด ต่างจากที่ผ่านมาซึ่งหากยังสองจิตสองใจ อาจจะชอบคนแต่ไม่ชอบพรรคก็ยังมีทางเลือก เพราะสามารถแบ่งกันเลือกได้อย่างละใบ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องพูดกันเล่นๆ เพราะที่ผ่านมาการเลือกตั้งของไทยนั้นมีความยึดติดกับตัวบุคคลในพื้นที่ค่อนข้างสูง ด้วยวัฒนธรรมความผูกพัน ความเกรงอกเกรงใจต่อผู้ที่เคยช่วยเหลือ ดังนั้นเมื่อถึงคราวต้องตัดสินใจ จึงมีความเป็นไปได้ว่าเขาจะเลือกตัวบุคคลมากกว่าพรรคการเมือง เพราะหากคนนั้นไม่ได้รับเลือกตั้ง สิ่งที่พวกเขาเคยได้รับ อาจจะไม่ได้รับเช่นเดิม และล็อกสุดท้าย การกำหนดให้ผู้สมัครในแต่ละเขต ให้ใช้หมายเลขที่ต่างๆ กัน ไม่ใช่แบบเดียวกับช่วงหลังรัฐธรรมนูญ 2540 ยิ่งทำให้ความเป็นพรรคกับความเป็นตัวบุคคลแยกห่างออกไป เพราะต้องไม่ลืมว่าการกำหนดให้ใช้เบอร์เดียวกันทั้งประเทศแบบเดิมนั้นเป็นการสร้างจุดแข็งให้พรรคการเมือง และยืนยันว่า คนๆนี้เป็นคนของพรรคนั้นจริง เมื่อไม่ใช้หมายเลขเดียวกันความรู้สึกผูกพันและการจดจำในฐานะของตัวแทนของพรรคก็จะยิ่งน้อยลง และยิ่งเมื่อทำให้จุดต่อเชื่อมระหว่างพรรคกับบุคคลขาดลง พรรคก็จะยิ่งมีพื้นที่ยืนในสังคมการเมืองยุคหลังรัฐธรรมนูญ 2560 น้อยลงไปอีก หลายคนอาจบอกว่าแต่ก่อนเราก็ใช้วิธีการเลือกพรรคเดียวหลากเบอร์ แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าแต่ก่อนนั้นยังไม่มี ส.ส. ในระบบบัญชีรายชื่อ หลายคนอาจจะบอกว่า แค่นี้ไม่ทำให้กระทบอะไร หรือทำให้พรรคอ่อนแอลง แต่หากมองจะเห็นว่า แต่ละกระบวนการมีการทำอย่างเป็นระบบ ตัดตอนหรือลดทอนอย่างละนิดอย่างละหน่อย โดยมีเป้าหมายหลักอยู่ที่การสลายความเข้มแข็งของพรรคการเมือง หากมองว่าการที่พรรคการเมืองเข้มแข็งเป็นปัญหา การตัดตอนเสียตั้งแต่กระบวนการเลือกตั้งย่อมเป็นผลดี อย่างที่รัฐธรรมนูญที่เพิ่ม Strength of Government เคยทำสำเร็จมาแล้ว น่าจะลองติดตามกันต่อไปว่า ในระยาวแล้ว ปัญหาความทะเลาะเบาะแว้งของประชาชนอันเกิดจากการแบ่งเป็นสองขั้วการเมืองชัดเจนจากการกำหนดทิศทางโดยรัฐธรรมนูญ 2540 จะลดลงไปหรือไม่ในเชิงโครงสร้างหลังจากผ่านการเลือกตั้งโดยรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ทั้งหมดนี้เป็นเพียงมุมมองหนึ่งเท่าที่จะพอมองออกในขณะนี้ ..
แนวโน้มนักการเมืองของไทยตั้งแต่อดีตยันปัจจุบัน คือฝ่ายที่ได้เปรียบกดข่ม ฝ่ายที่เสียเปรียบเสมอ และฝ่ายที่เสียเปรียบก็พร้อมจะเล่นสกปรกทุกทางเพื่อเข้าสู่อำนาจ(ไอ้ ปชป. ของคนใต้นี่แหละตัวดี) นักการเมืองไทยไม่เคยจะร่วมมือกันทำเพื่อชาติอย่างแท้จริงเลยซักครั้ง ถ้าเป็นแบบที่ท่านหนูอ้อยว่า ผมกลัวว่าการเมืองจะย้อยกลับไปยังสมัยเก่าก่อน รัฐบาลและเจอปัญหาแบบเดิมๆ รัฐบาลผสมที่อ่อนแอ การเมืองไม่นิ่ง สส.ขายตัว พรรคการเมืองทำตามนโยบายที่เสนอไว้กับประชาชนไม่ได้ และปัญหาของการพัฒนาประเทศไทยก็เพราะการเมืองไม่นิ่ง นโยบายเปลี่ยนแปลงตลอดเวลานี่แหละ แบบนั้นประเทศเราจะไม่แย่กว่าเดิมหรือ? รัฐธรรมนูญ 40 ถ้าไม่มีไอ้แม้วแล้วได้คนอื่นที่มีความยุติธรรม มีคุณธรรมจริยธรรมแล้วล่ะก็ มันคงเป็นรัฐธรรมนูญที่ดีมากและนำพาประเทศไปโลดแน่ๆ ไม่น่าเลย
มองโลกแง่ดี ถ้าใช้รัฐธรรมนูญ 2560 ไปซักระยะหนึ่ง ความแตกแยกของประชาชนแบบชัดเจนอาจจะลดลง เพราะจะไม่มีพรรคใดชนะขาดจนเอามาข่มกันไปมา บางทีนายกอาจมาจากคนนอก ? เพราะหากปิดทางไปเลยก็อาจเกิด Dead Lock แบบตอนที่ยิ่งลักษณ์ยุบสภา ทำให้ไม่ทราบจะได้นายกมาจากทางไหน ในเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน อย่างที่เป็นมา ก็คงต้องลองของไปเรื่อยๆ จนปรับสู่จุดสมดุลของประเทศ รอให้ประชาชนส่วนใหญ่เติบโต และได้เรียนรู้ประชาธิปไตยที่แท้จริง ว่าไม่ได้มาจากการเลือกตั้งอย่างเดียว บลาๆๆ คงไม่หวังมากเกินไปนะ ..
บอกตรงๆว่าค่อนข้างผิดหวัง สุดท้ายรัฐประหารเข้ามาก็ทำได้แค่เปลี่ยนรัฐธรรมนูญให้เกลี่ยจำนวนเสียงให้พอๆกัน แค่นั้น ถ้าทำได้แค่นี้สุดท้ายก็เข้าอีหรอบเดิมๆ เพราะผมเชื่อว่าการเมืองไทยสกปรก พวกมันทุกพรรคไม่ร่วมมือกันทำเพื่อประชาชนหรอกตอนสมัยก่อนขัดแข้งขัดขากันประชาชนยังไม่แตกแยกขนาดนี้ เมืองไทยยังไม่ไปไหนเลย แล้วตอนนี้ประชาชนโดนฝังความแตกแยกเอาไว้แล้ว จะไม่ขัดแข้งขัดขากันยิ่งกว่าเก่าหรือ? หรือต้องหวังนายกคนนอก แต่ลุงตู่จะได้กลับมาจริงหรือ? ผมมองว่าพวกเพื่อไทยมีวิธีเล่นอีกหลายอย่างมากเพื่อล้มรัฐธรรมนูญฉบับนี้ โดยการโหมกระพือความแตกแยกให้ยิ่งสูงขึ้นไปอีก
ดูเหมือนนักการเมืองคือตัวปัญหาของระบบการเมืองไทยโดยมีผู้ออกเสียงทำตัวเป็นผู้สนับสนุนแบ่งฝักแบ่งฝ่ายเพื่อเอื้อให้นักการเมืองมีความชอบธรรมในการโกงชาติเพื่อหวังส่วนแบ่งอันน้อยนิด
คนบางจำพวกมันไม่สนใจถูกผิด คิดแค่เรื่องผลประโยชน์ที่มันจะได้รับเท่านั้นใครให้ผลประโยชน์มากกว่าคือพระเจ้าถึงเป็นหมาก็ยอมกราบเป็นวัวเป็นควายมันก็ยกมือไหว้ ผมเคยได้ยินคนบางคนพูดพูดว่า"...ข้าวเหนียวปั้นเดียวก็ได้เป็นส.ส.ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านได้เป็นกำนันแล้ว"และมันก็จริงอย่างเขาพูดแค่เงินใครให้มากกว่าก็เลือกคนนั้น
คนละคนกัน อย่าเอามาบิดเบือนเลย ท่านยิ่งลักษณ์ เธอเดินทางออกไปตามซ่องทางธรรมชาติ เป็นสัมภเวสีแล้ว ก็ปล่อยไปเถอะ แค่ต้องหนีเกือบตลอดชีวิต ก็ระทมทุกข์แล้ว ปล่อยเธอไปตามทางเถอะ
ตัดแปะรู้หรือยัง อีโง่ ไม่ได้ติดต่อทนายเพื่อยื่นอุทธรณ์คดีจำนำข้าว นะ คดีถึงที่สุดแล้ว.. ต่อไปก็ถอนพาสปอร์ตตามลำดับ ตัดแปะอ่านแล้วเข้าใจไหม แทงกิ้วทรีไทม์
