วันที่ 24 ก.พ. พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและหัวหน้า คสช.กล่าวภายหลังการประชุมร่วมระหว่างคณะรัฐมนตรีและคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ถึงการดำเนินงานด้านการขุดเจาะหาแหล่งพลังงานปิโตรเลียมว่า จากการหารือและพูดคุยจึงได้ข้อสรุปว่า จะต้องแก้กฎหมายก่อนที่จะเดินหน้าด้านพลังงาน ซึ่งจากเดิมที่ระบุให้มีการเปิดซองประมูลสำรวจแหล่งพลังงานภายในวันที่ 16 มีนาคมจะเลื่อนไปจนกว่ากฎหมายจะเข้าสู่การแก้ไขและพิจารณาของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หรือ สนช.ภายใน 3 เดือน เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ซึ่งรัฐบาลเข้าใจฝ่ายประชาชนที่ต้องการให้เกิดความชัดเจนในการดำเนินการด้านพลังงาน แต่ระหว่างนี้หากเกิดข้อผิดพลาดหรือเสียผลประโยชน์จะต้องมีผู้รับผิดชอบ http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1424765245 ที่ทำเนียบรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและ หัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ เปิดเผยผลการประชุมคณะรัฐมนตรีว่า หลังการหารือ ทั้ง ครม. และ คสช.แล้ว จึงมีมติให้ชะลอเปิดสัมปทานปิโตรเลียม รอบที่ 21 ตามกำหนดเดิมวันที่ 16 มี.ค.นี้ออกไปก่อน จนกว่าจะแก้กฏหมายปิโตรเลียมแล้วเสร็จ โดยส่งให้ สภานิติบัญญัติแห่งชาติ แก้ไขภายใน 3 เดือน แล้วค่อยเดินหน้าต่อไป "นี้ไงยอมฟังความเห็นแล้วนี่ ถ้าผมเดินหน้าก็หาว่า ไม่ฟังความเห็น แต่เมื่อทำแบบนี้ ก็ร่วมรับผิดชอบด้วยแล้วกัน" นายกรัฐมนตรี กล่าว http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9580000022406 กระทู้ที่เกี่ยวข้องhttp://สภากาแฟ.net/threads/เว่อร์ไปไหม-ถ้าใช้เหตุผลข้อเดียวสนับสนุนเลื่อนสัมปทานปิโตรเลียม.1379/
ในเมื่อรัฐบาลยอมเลื่อนออกไปก่อนเพื่อความชัดเจน... ฝ่ายที่ต้องการให้เลื่อนก็ควรรับประโยคนี้ไปพิจารณาด้วยเช่นกันครับ "นี้ไงยอมฟังความเห็นแล้วนี่ ถ้าผมเดินหน้าก็หาว่า ไม่ฟังความเห็น แต่เมื่อทำแบบนี้ ก็ร่วมรับผิดชอบด้วยแล้วกัน" ถ้าหากเกิดความเสียหายกับประเทศไม่ว่าจะในแง่ของขาดทุนทางการเงิน หรือขาดแคลนทางพลังงาน ก็ตามฝ่ายที่ต้องการให้เลื่อนจะร่วมรับผิดชอบหรือไม่ครับ?
ทุกคนต้องร่วมกันรับผิดชอบแผ่นดินเกิดครับ ทั้งฝ่ายคัดค้านและฝ่ายสนับสนุน หากเกิดความเสียหาย เพราะเราร่วมชะตากรรมเดียวกัน
เรื่องที่คนในสยามประเทศถนัดนักก็คือ เมื่อเริ่มเห็นเค้าลางปัญหาจะมีผู้ออกมาช่วยกันขยายให้ปัญหาใหญ่เกินจริงไปหลายเท่าตัว ขนาดความเสียหายยังไม่เกิดก็เริ่มยัดเยียดให้คนที่ตัวเองไม่ชอบมารับผิดชอบ เมื่อมีความเสียหายเกิดขึ้นแม้เพียงน้อยนิด จะมีเสียงเซ็งแซ่ว่า "กรูว่าแล้ว...."ทั้งที่หลายคนในนั้นเป็นฝ่ายงดออกเสียง ต่อให้ความเสียหายชัดเจนและมากมายแค่ไหน แต่ในที่สุดก็หาคนผิดมาลงโทษไม่ได้
ผมรับผิดชอบในรูปแบบภาษีอยู่แล้วครับ... เหมือนเช่นโครงการจำนำข้าว ประเด็นของผมคือ มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่ต้องการเปลี่ยนนโยบายการจัดการของผู้รับผิดชอบ คือ รัฐบาล สนช สปช หรือผู้ที่มีหน้าที่โดยตรง กลุ่มคนเหล่านี้จะร่วมรับผิดชอบในฐานะผู้นำเสนอนโยบายด้วยหรือไม่ครับ ถ้าหากมีการฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายเหมือนกรณีโครงการจำนำข้าวครับ ปล. ผมคิดว่าคำพูดของบิ๊กตู่มีความหมายทำนองนี้ครับ
ตอนนี้เค้ากำลังหาข้อสรุปที่ดีที่สุดร่วมกัน หากความเสียหายเกิดขึ้น ก็คงต้องร่วมกันรับผิดชอบทั้งหมด นี้ว่าไปตามสิ่งที่ควรจะเป็นนะครับ(ความเห็นส่วนตัว) เพราะเหตุการณ์จริงยังไม่เกิด
หวังว่าทั้ง 2 ฝ่ายคงใช้โอกาสนี้อย่างคุ้มค่านะครับ อย่าให้เป็นเหมือนกว่า 6 เดือนที่ผ่านมา... เลิก มุ่งแต่โจมตีฝ่ายตรงข้าม เลิก ใช้อารมณ์ในเวทีการแลกเปลี่ยนข้อมูล เลิก เสนอความจริงด้านเดียว เลิก ปกปิดข้อมูลความจริงด้านต่างๆ เลิก ตั้งธงว่าวิธีของตัวเองถูกต้องแน่นอน เลิก ใช้ข้อมูลเก่าที่น่าจะไม่ทันกับสถานการณ์ปัจจุบัน
ตามจริงแล้วผมไม่เคยตั้งกระทู้เลยนะครับ แต่วันนี้ จำเป็นเหลือเกิน เพราะหมายถึงอนาคตลูกหลานที่จะรับไม้ต่อจากเรา ผมอยากนั่งฟัง ความเห็นของ เพื่อน พี่ น้อง ทุกคนที่มีใจรักชาติรักแผ่นดิน
ผมกลัวว่าจะหนักกว่าเดิมนะสิ เพราะห้ามแพ้ห้ามเสียหน้า สามเดือนนี้เดี๋ยวข้อมูลมั่วก็ออกมาตามหน้าหนังสือพิมพ์ออนไลน์ สิ่งแรกคือการนำเสนอข้อมูล เอามาแบกันบนโต๊ะ ทั้งสองฝ่าย ในที่นี้แจกแจงรายละเอียดเช่น การคิดราคาน้ำมัน การคิดราคาก๊าซ อัตราภาษีที่จัดเก็บ อัตราการบริโภคในภาคส่วนต่างๆ ประมาณการการผลิตน้ำมันจากแหล่งต่างๆ โดยเฉพาะคาดการของแหล่งที่จะประมูล และที่สำคัญคือโมเดลทั้งรูปแบบสัมปทาน และแบ่งปันผลผลิต ทั้งในแง่การลงทุนที่รัฐต้องจ่าย รายได้รัฐที่คาดว่าจะได้ ประมาณการผลผลิตที่จะได้ และผลลัพท์สุดท้ายคือราคาถึงผู้บริโภคภาคส่วนต่างๆ ในกรณีต่างๆ เช่น ผลผลิตที่ได้แปรรูปใช้ในประเทศได้เท่าไหร่ ผลผลิตที่ไม่สามารถแปรรูปได้ต้องส่งออก นั่นนี่โน่น รวมถึงแจกแจงถึงโครงสร้างภาษี ค่ากองทุน แล้วคุยกัน สร้างโมเดล บนข้อมูลนี้ ไม่เอาข้อมูลสอดไส้กลางทาง โดยข้อมูลต้องยอมรับทั้งสองฝ่ายและเป็นวิทยาศาสตร์ ข้อมูลมโนไม่เอา เขาเล่าว่าไม่เอา จะได้เห็นกันชัดๆ
ทุกครั้งที่ผมตั้งใจฟังหรือตั้งใจอ่านการโต้แย้งกันเรื่องพลังงาน จะจบลงด้วยการสงสัยระดับสติปัญญาของตัวเอง เพราะฟังฝั่งไหนก็คล้อยตามฝั่งนั้น เหมือนๆกับฟังอภิปรายไม่ไว้วางใจในสภาฯ เพื่อนคนหนึ่งบอกว่าที่ผมและอีกหลายคนไม่เคยเข้าใจสถานการณ์เรื่องน้ำมันและแก๊สธรรมชาติอย่างแจ่มแจ้งเพราะต่างฝ่ายผลัดกันพูดความจริงทีละครึ่ง ฟังยังไงก็งง จนป่านนี้ผมก็ยังฟันธงไม่ได้ว่าจะเชื่อฝั่งไหน
ต้องมีกรอบกติกาที่ชัด ใครไม่มีข้อมูล คอยแต่เตะตัดขา เช่นบอกข้อมูลมั่ว แต่ไม่สามารถมีข้อมูลอื่นมายืนยัน ข้อมูลไม่เป็นวิทยาศาสตร์พอ ถือว่า ไม่พร้อม ต้องยอมรับข้อมูลอีกฝ่ายโดยปริยาย จะได้มีข้อสรุป ไม่งั๊นก็ปิงปองไปมา ครบสามเดือนก็ยังไม่มีข้อสรุป ครบสามเดือนเดี๋ยวพี่ตู่ผมตัดสินใจไปทางใดทางนึง ก็ห้ามว่าพี่ตู่ผมไม่รักชาติ ไม่ฟังข้อเสนอนะครัชชชชชช
ข้อมูลจึงสำคัญ และต้องเป็นข้อมูลที่ถูกต้อง เป็น fact และทันสมัย ประเทศที่เจริญรุดหน้าก็เลือกตัดสินตามโมเดลต่างๆ ที่เป็นผลสืบเนื่องจากข้อมูลนั้นๆ ถามว่ามีโอกาสพลาดมั๊ย มีครับ เพราะ การตั้งสมมุติฐานผิดพลาด มีความเบี่ยงเบน แต่ถ้าข้อมูลไม่ถูกต้อง ไม่เป็น fact. ยังไงก็พลาด เพราะสมมุติฐานถูกตั้งบนพื้นฐานที่ผิด ผลที่ได้ 99% ผิดพลาดแน่นอน เผื่อไว้ 1% กรณีฟลุ๊คคือ ข้อมูลผิดสมมุติฐานผิด ผลลัพท์อาจถูกก็เป็นไปได้
ผมเองก็เหมือนกัน ผมเคยคิดว่า "ความจริง ความเชื่อ และความเห็น ถูกรวมเป็นเรื่องเดียวกัน" วันนี้ คงจะเพิ่มคำไม่สุภาพอีกคำ ว่า "ความจริง ความเชื่อ ความเห็นและสันดาน ถูกรวมเป็นเรื่องเดียวกัน"
ปฏิรูปพลังงานไทย “นอร์เวย์” โมเดล ไทยและนอร์เวย์ ขุดพบแหล่งปิโตรเลียม และต่างก็คาดหวังว่าจะเป็นปัจจัยที่นำประเทศไปสู่การพัฒนา (นอร์เวย์พบแหล่งน้ำมันในทะเลเหนือ พ.ศ.2514 ไทยพบแหล่งก๊าซธรรมชาติ พ.ศ.2516) นอร์เวย์ ใช้การกำหนดนโยบายโดยภาครัฐและ Stat Oil ไทยก็มีกระทรวงพลังงาน และใช้ปตทดำเนินธุรกิจ จุดเริ่มต้นที่คล้ายกัน ผลลัพธ์เมื่อเวลาผ่านไปนาน 40 ปีปรากฎว่า นอร์เวย์รายได้ต่อหัวประชากรเพิ่มขึ้นจาก 4,415 เหรียญสหรัฐ เป็น 88,000 ไทยรายได้ต่อหัวประชากร เพิ่มขึ้นจาก528 เหรียญสหรัฐ เป็น 5,224 หากเจาะลึกลงไปถึงวิธีคิดแนวทางการบริหารจัดการด้านพลังงาน 1.ไม่อุดหนุนราคาพลังงานให้คนในประเทศได้ใช้ในราคาถูก แม้จะมีแหล่งพลังงานเหลือเฟือ และส่งออกน้ำมันและก๊าซไปขายให้อังกฤษ/เยอรมัน ฯลฯ แต่ นอร์เวย์เป็นประเทศที่น้ำมันขายปลีกมีราคาแพงที่สดในโลก น้ำมันเบนซินลิตรละประมาณ 81 บาท ด้วยความคิดที่ว่า ยิ่งอุดหนุนให้ใช้พลังงานราคาถูก จะยิ่งใช้ฟุ่มเฟือย ไม่ประหยัด และไม่มีประสิทธิภาพ 2. ผลประโยชน์จากพลังงาน นำไปใช้ในกองทุนเพื่อคนนอร์เวย์ในรุ่นต่อไป นำเอาผลประโยชน์ที่ได้จากกิจการพลังงานมาตั้งเป็นกองทุนแล้วนำไปลงทุนสร้างดอกผลจนปัจจุบันกลายเป็นกองทุนที่ใหญ่ที่สุด คนนอร์เวย์เกิดมามีเงินในกระเป๋าแล้วคนละ 30-40 ล้านบาท 3. มุ่งเน้นการพัฒนาพลังงานทางเลือกเพื่อลดปัญหาโลกร้อนอย่างจริงจัง การพัฒนาพลังงานภาคขนส่งซึ่งส่งเสริมการใช้ก๊าซธรรมชาติในรถขนส่งมวลชนแม้กระทั่งเรือเฟอร์รี่ก็สนับสนุนให้เปลี่ยนมาใช้เชื้อเพลิงแบบ LNG(ก๊าซธรรมชาติเหลว) เพราะก่อมลพิษน้อย ยังมีมาตรการทางภาษีสนับสนุนการใช้รถยนต์ประเภท รถไฟฟ้ารวมถึงรถยนต์ที่ใช้เชื้อเพลิง ไฮโดรเจน ในปั๊มของ สแตทออยล์ยังรองรับรถยนต์ใช้พลังงานหลากหลายชนิด สามารถเติมน้ำมันเบนซิน, ดีเซล ได้ตามปกติ ขณะเดียวกันก็มีหัวจ่ายสำหรับรถยนต์ไฟฟ้า และหัวจ่ายสำหรับรถที่ใช้ ไฮโดรเจน ด้วย กรณีศึกษา น่าจะเป็นประโยชน์และนำไปสู่การแลกเปลี่ยนเพื่อหาทางออกที่เหมาะสม
ขอเสริมอีกนิดครับ... การศึกษากรณีตัวอย่างจากต่างชาติก็เป็นเรื่องที่ดีครับ แต่ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เขาทำสำเร็จ เราจะต้องทำสำเร็จเหมือนเขา สภาพแวดล้อมหลายๆอย่างมันต่างกัน ต้องนำมาศึกษาและปรับใช้กับสภาพจริงในประเทศเรา สุดท้ายอาจลงตัวที่การผสมกันก็ได้ครับ
ผมเห็นด้วย เป็นแค่กรณ๊ศึกษาครับ เรานำข้อดีมาปรับใช้ แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือ ทำอย่างไร ให้ช่วยกันประหยัด
ดิ้นเข้าไปนะไอ้ควายแดงแมลงวัน ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเข้าไปนะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เถียงใครไม่ได้ แต่คันปากอยากด่า แต่ไม่มีสมองเลยทำได้แค่ดิ้น
ผมว่าในเนื้อความของป่าช้ามีหลักความจริงอยู่หนึ่งข้อ คือ ฝ่ายกลุ่มทวงคืนมักกล่าวหาฝ่ายตรงข้ามว่าเป็นพวกกลุ่มทุนพลังงาน เช่น รสนา มาถึงก็ด่าก่อนเลย
กรณีนอรเวย์กับไทยมีข้อแตกต่างที่เห็นได้ชัดข้อหนึ่งคือ เค้าพบทรัพยากรเยอะกว่าเรามาก ขณะเดียวกันก็มีประชากรน้อยกว่าเรา มาก ด้วยเช่นกัน
การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่จัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพและเป็นธรรม จะต้องมี social justice ด้วย ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงเพราะการจัดสรรอาจจะทำให้คนส่วนใหญ่เดือดร้อนและจะเกิดความขัดแย้งขึ้น ถ้าคนคนส่วนใหญ่ไม่มีสิทธิหรืออำนาจทางการเมือง ทรัพยากรที่มีวันหมดเช่นน้ำมันเป็นต้นทุนที่เราต้องจ่าย ในเศรษฐศาสตร์กระแสหลักปกติเขาจะมองว่าเป็นผลกระทบต่อภายนอกที่ควบคุมไม่ได้ซึ่งเขามองว่าไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปควบคุมมัน ไม่ต้องไปรับผิดชอบอะไรกับมัน ถ้าจะมองในภาพรวมต่อไปอีกก็คือ เราควรจะมีระบบตลาดที่ดี ซึ่งทุกคนควรจะมีสิทธิเสรีภาพในการแลกเปลี่ยนกันอย่างเป็นธรรม รัฐก็ควรวางกติกาไม่ให้คนใดคนหนึ่งมาผูกขาดหรือมีอำนาจมากเกินควรเศรษฐกิจที่มีการผูกขาด100เปอร์เซ็นต์ประชาชนไม่ได้มีเสรีภาพในเศรษฐกิจนั้นก็จะไม่มีความยั่งยืน การคอร์รัปชั่น ก็จะมีทั้งผู้ให้สินบนและผู้รับสินบน ไม่ใช่สิ่งที่ควรบอกปัดไปว่าเป็นเรื่องปัจจัยภายนอก ถ้าหากเรามองว่าทุกอย่างเป็นเรื่องปัจจัยภายนอกหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสิ่งแวดล้อมหรือเรื่องอื่นๆ ต่อไปโลกใบนี้ก็คงไม่สามารถรองรับมนุษย์เราได้อย่างแน่นอน ประเด็นนี้ ผมมองว่า เวทีปฎิรูปพลังงานอย่างยั่งยืน กำลังทำหน้าที่นี้อยู่ ส่วนจะถูกใจใคร หรือ ไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่สำคัญคือ เราต้องก้าวข้ามความขัดแย้งอันนี้ให้ได้ อย่าเพียงแต่ก้าวข้ามทักษิณ แต่ต้องก้าวข้ามตัวเองด้วย “ทุกคนคิดแต่จะเปลี่ยนแปลงโลก แต่ไม่มีใครคิดเปลี่ยนแปลงตัวเอง” (Tolstoy)
“จุดยืนที่ต้องการ “เปิดสัมปทาน” อย่างเดียว ถ้าไม่เปิด อีก 7 ปี จะไม่มีก๊าซใช้ จะเลื่อนไป 3 เดือน 6 เดือนไม่ได้เด็ดขาด กระทรวงพลังงาน เก่งขนาด กำหนดปีก๊าซหมดประเทศ ได้เลยทีเดียว“ -กฎหมายปิโตรเลียม เป็นกฎหมายฉบับเดียว ที่ “ล็อก” ระบบสัมปทานให้ บริษัทต่างชาติได้ประโยชน์มากกว่าบริษัทไทย -กฎหมายภาษีเงินได้ปิโตรเลียม กำหนดให้นำรายจ่ายจากการสำรวจขุดเจาะจากแปลงหนึ่งไปหักแปลงอื่นได้ (ยังไม่นับค่าใช้จ่าย เพื่อเอ็นเตอร์เทนข้าราชการและนักการเมือง) -สัมปทาน ระบบไทยแลนด์หนึ่ง จนถึง ระบบไทยแลนด์ทรีพลัส ถูกอ้างมาตลอดว่า เราไม่มีประสบการณ์ ทั้งๆที่ไทยเราก็ใช้ “ระบบแบ่งปันผลผลิต” มามากกว่า 20 ปีแล้ว ในโครงการสำรวจขุดเจาะปิโตรเลียมแหล่งเจดีเอ (พื้นที่พัฒนาร่วมไทย-มาเลเซีย) และเราก็มีบริษัทสำรวจขุดเจาะ คือ ปตท. สผ. -สัมปทานก๊าซและน้ำมันในแหล่งเอราวัณของเชฟรอน และ สัมปทานแหล่งบงกชของ ปตท. สผ. สัมปทานสองแห่งนี้จะหมดอายุในปี 2565 และ 2566 อีก 7 ปี 8 ปีข้างหน้า สองแหล่งนี้เป็นแหล่งใหญ่มาก มีกำลังการผลิตรวมกันเท่ากับ 80% ของแหล่งผลิตก๊าซในอ่าวไทย แต่ได้สัมปทานไป 20 ปี มีการต่ออายุสัมปทานจนกฎหมายปัจจุบันไม่อนุญาตให้ต่ออายุสัมปทานอีกแล้วเมื่อสัญญาสัมปทานสิ้นสุดลง แหล่งสัมปทาน แท่นเจาะ แท่นผลิต ท่อส่งก๊าซ จะตกเป็นของรัฐ รัฐสามารถทำการผลิตก๊าซในแหล่งนี้ต่อเนื่องต่อไปได้ บางหลุมสามารถผลิตต่อไปได้อีก 10–20 ปี หรือ 30 ปีเพียงแต่ต้องมีแท่นผลิตไปสวม จะเปิดประมูลจ้างเอกชนไปผลิตให้ก็ได้ เรื่องก๊าซจะหมดอ่าวไทยใน 7 ปี จึงไม่เป็นความจริง -ไทยยังมีเวลาชะลอการเปิดสัมปทานรอบที่ 21 เพราะปริมาณไฟฟ้าสำรองในปัจจุบันยังมีล้นเหลือเกินกว่า 25% และอีก 6 ปี ไฟฟ้าสำรองจะเพิ่มเป็น 44% หรือไม่น้อยกว่า 10,000 เมกะวัตต์ คิดเป็นโรงไฟฟ้าขนาด 700 เมกะวัตต์ ถึง 14 โรง หมายความว่า ความต้องการใช้ก๊าซเป็นเชื้อเพลิงหลักในการผลิตไฟฟ้าจะไม่เพิ่มขึ้นมากจนอยู่ในระดับวิกฤติ (อย่างที่ขู่กันว่าอีก 7 ปีหมด) หรือว่ามีใครคิดจะ“เร่งล็อกสเปก”ก่อนการปฏิรูปพลังงาน??? http://www.thairath.co.th/content/483185
สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี (สปน.)ได้ออกจดหมายเชิญ12รายชื่อ คณะทำงานร่วมสัมปทานปิโตรเลียม′21เป็นทางการแล้วมีรายชื่อดังนี้ นายคุรุจิต นาครทรรพ รองปลัดกระทรวงพลังงาน นายมนูญ ศิริวรรณ สมาชิกสภาปฏิรูป (สปช.) และผู้เชี่ยวชาญด้านพลังงาน นายพล ธีรคุปต์ ผู้เชี่ยวชาญสํานักกฎหมายกรมสรรพากร นายประภาส คงเอียด ที่ปรึกษากฎหมาย กระทรวงการคลัง นายไกรฤทธิ์ นิลคูหา อดีตอธิบดีกรมพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน (พ.พ.) นายบุญบันดาล ยุวนะศิริ เชี่ยวชาญด้านสัมปทานปิโตรเลียมกรมเชื้อเพลิงธรรมชาติ นายรักไทย บูรพ์ภาค อาจารย์พิเศษวิทยาลัยปิโตรเลียมและปิโตรเคมี สถาบันเอ็มไอที นาวาอากาศตรีประสงค์ สุ่นศิริ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ม.ล.กรกสิวัฒณ์ เกษมศรี นักวิชาการอิสระ น.ส.รสนา โตสิตระกูล สปช.ด้านพลังงาน นายปานเทพ พัวพงษ์พันธ์ โฆษกกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย นายวิวัฒน์ชัย อัตถากร อาจารย์ประจำสถาบันพัฒนบัณฑิตและบริหารศาสตร์ นายนพ สัตยาศัย อดีตอาจารย์ประจำคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อาจจะมีการเพิ่มนักกฎหมายเข้ามาเป็นองค์ประกอบของคณะทำงานชุดนี้เพื่อวางแนวทางการแก้ไขกฎหมาย หรือจัดตั้งองค์กรใหม่ที่มีความเกี่ยวข้องด้วย สำหรับ นายอภิสิทธิ์เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปปัตย์ และนายธีระชัย ภูวนารถนรานุบาล อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ไม่ได้เข้าร่วมเนื่องจากไม่ต้องการให้มีภาพของนักการเมือง เข้ามาทำงานในคณะกรรมการร่วมชุดนี้ การประชุมนัดแรกจะมีขึ้นในวันที่ 26 กุมภาพันธ์
การเปิดสัมปทานปิโตรเลียมรอบที่ 21 ถือว่าประสบผลสำเร็จ เป็นแบบอย่างในการรักษาผลประโยชน์ของประเทศชาติ ไม่มีการถกเถียงเอาเป็นเอาตาย แบบเอาชนะคะคานอย่างที่มีการเปิดเวทีที่ผ่านมา นายกฯได้ข้อมูลที่ชัดเจนว่าควรจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุด เมื่อได้ข้อมูลมากขึ้น และมีความจริงใจที่จะแก้ไขปัญหาของประเทศ สุดท้ายก็เลือกที่จะเปิดสัมปทานออกไปก่อน หาก “นักการเมือง” บริหารประเทศ เชื่อว่าคงเดินหน้าให้สัมป ทาน ไปแล้ว มีข้อมูลชุดหนึ่งระบุว่า ก๊าซและน้ำมันในแหล่งเอราวัณของเชฟรอน และแหล่งบงกชของ ปตท.สผ. จะหมดอายุในปี 2565 และ 2566 มีกำลังผลิตรวมกัน 80% ของแหล่งก๊าซในอ่าวไทย เมื่อสัญญาสัมปทานสิ้นสุด ทุกอย่างจะตกเป็นของรัฐ และสามารถผลิตก๊าซในแหล่งนี้ต่อไปได้ บางหลุมสามารถผลิตต่อไปได้อีก 10-20 ปี ก๊าซจะหมดอ่าวไทยใน 7 ปี จึงเป็นข้อมูลที่ไม่ตรงกับความเป็นจริง มีข้อมูลอีกชุดหนึ่งที่ระบุว่า ปริมาณไฟฟ้าสำรองในปัจจุบันยังมีล้นเหลือเกินกว่า 25% และอีก 6 ปี จะเพิ่มเป็น 44% นั่นแสดงว่า ความต้องการใช้ก๊าซเพื่อผลิตไฟฟ้าจะไม่มากขึ้น จนเกิดวิกฤติขาดไฟฟ้า ด้านกฎหมายที่ล้าหลัง และทำให้ไทยเสียประโยชน์ให้ต่างชาติคือ นำค่าใช้จ่ายที่ไม่ได้เกิดจากสัมปทานแปลงนั้นไปใช้จ่ายในแปลงสัมปทานที่มีความเสี่ยงไทยเสียประโยชน์อย่างที่ไม่ควรจะเป็น
หลายสิบชั่วโมงที่ผ่านมา ผมเชื่อว่าทุกคนเงียบเพื่อไตร่ตรองพิจารณา เพราะไม่มี ความเห็นเพิ่ม และขอขอบคุณทุกความเห็นที่ผ่านมาด้วยครับ ผมขอปิดกระทู้เลยครับ ก่อนไป ฝากนิทานสอนใจไว้เรื่องหนี่ง เคยได้ยินเรื่องนี้ไหมครับ เศรษฐีกับพวกไปเที่ยวฟาร์มแห่งหนึ่งและทำ”นาฬิกาพก”รุ่นเก่าที่ภรรยาซื้อให้ในวันเกิดหายไป เขากับเพื่อนช่วยกันกระจายกันเดินหา”นาฬิกา” เดินหาเท่าไรก็ไม่พบ เขาไปแจ้งเจ้าของฟาร์มให้ช่วยเหลือ เจ้าของก็เกณฑ์คนงานและเด็กชายคนหนึ่งที่มีอยู่ไปค้นหา ทุกคนกระจายกันค้นหา มีการตะโกนบอกกันเป็นระยะๆว่าค้นตรงนั้นแล้วไม่เจอ ให้คนนั้นไปหาตรงนี้ ก็หา”นาฬิกา”ไม่เจอ ขณะที่พนักงานของฟาร์มจะเดินจากไป เด็กชายคนนั้นเดินย้อนกลับมาหาเศรษฐีคนนี้อีกครั้ง “ขอผมลองเข้าไปดูอีกครั้งนะครับ แต่ขอผมเข้าไปคอกม้าคนเดียว” แม้จะรู้สึกว่าเสียเวลาเปล่า แต่เมื่อเด็กน้อยมีน้ำใจ เขาก็พยักหน้าทั้งที่ไม่มั่นใจว่าจะหาเจอ พวกเพื่อนๆก็บ่นลับหลังว่าพวกเราและคนของฟาร์มตั้งเยอะยังหาไม่ได้ “ไปหาคนเดียวจะเจอได้อย่างไร” แต่ไม่ถึง15 นาที เด็กชายคนนี้เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม เขาชูนาฬิกา “ใช่ เรือนนี้หรือเปล่าครับ” เศรษฐีดีใจมาก เพราะนั่นคือ”นาฬิกาพก”แสนรักที่เขากำลังค้นหาอยู่ เขากล่าวขอบคุณและให้สินน้ำใจกับเด็กน้อยแต่ยังคาใจ “เธอหาเจอได้อย่างไร” เด็กน้อย บอกว่าพอเข้าไปข้างในคนเดียว เขาก็เพียงแต่นั่งเงียบๆ แล้วค่อยๆเปลี่ยนจุดนั่งไปเรื่อยๆ “แค่จุดที่ 3 ผมก็ได้ยินเสียงติ๊กต่อก ติ๊กต่อก” “ผมแค่เดินตามเสียงนั้นไปก็เจอนาฬิกาเรือนนี้” การค้นหานาฬิกาเรือนนี้ ทุกคนคุยกันไปหากันไป ทุกคนพยายามมองหาตัว”นาฬิกา” แต่ไม่ได้คิดจะฟัง”เสียง”ของนาฬิกา เสียงพูดคุยกลบเสียงดังของนาฬิกาไปสิ้น เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการแก้ปัญหาไม่ได้มีเพียงหนทางเดียว ”เด็ก”คนนี้สอนเราก็คือในวิกฤติที่คิดว่าปัญหาหนักหนาสาหัส บางครั้งเราต้อง”นิ่ง” ต้องมี”สติ” ทำใจให้สงบเมื่อมีสมาธิ จึงจะค้นพบ”ทางออก”
แหมท่านฟายแดง010 ขออภัยที่เอ่ยนามเป็นภาษาไทย พอหอมปากหอมคอก็พอแล้ว เข้ามาได้ความรู้ก็พอ เลยอยาก ฝากธรรมมะของพระพุทธเจ้าให้ท่านครับ เครดิต วัดเม็งรายมหาราช www.watmaengrai.com สติปัญญาของคนเหมือนบัวสี่เหล่า 1. บัวพ้นน้ำ คือ ผู้มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดสามารถเรียนรู้เข้าใจสิ่งต่างๆได้ง่าย 2. บัวเสมอน้ำ คือ ผู้มีปัญญาระดับกลางๆ ไม่โง่แต่ก็ไม่ฉลาด พอจะมีความรู้ความสามารถเข้าใจในสิ่งต่างๆ ได้ถ้าเกิดศรัทธานำไปพิจารณาแล้วพิจารณาอีก 3. บัวใต้น้ำ คือ (จะค่อยๆเจริญขึ้นได้) เหมือนคนไม่มีปัญญา(โง่) ถ้าได้อยู่ใกล้ชิดคนมีปัญญา หรือ ได้กัลยาณมิตรที่ดี ได้สิ่งที่ยึดถืออันถูกต้อง เหมือนคนลอยคออยู่กลางทะเลได้มีเครื่องพยุงตัวอยู่ได้ก็พอจะรอดปลอดภัย เหมือนคนแม้โง่เขลา แต่มีเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ แม้ไม่สามารถจะบรรลุธรรมได้ แต่ก็ไม่ตกต่ำ เช่น ยึดในพุทธคุณเป็นต้น 4. บัวใต้น้ำ คือ (ไม่สามารถเจริญเติบโตจนเสมอน้ำได้) ซึ่งเป็นอาหารของเต่าและปลา เป็นคนที่ไม่มีปัญญา มักถูกคนอื่นหลอกลวงต่างๆ นานา พาให้ลุ่มหลงงมงาย เห็นผิดเป็นถูก เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นชั่วเป็นดี เห็นผีเป็นคน คนที่มาหลอกมาลวงก็เหมือนเป็นเต่าเป็นปลา คอยแทะคอยเล็มบัวใต้น้ำเป็นอาหาร บำรุงบำเรอตนด้วยอุบายต่างๆ ซึ่งเป็นหนทางห่างปัญญา หานิพพานไม่พบ หลงงมในที่มืด เราต้องเอาธรรมนำหน้าครัชชชช ถึงบางจุดก็หยุด จะได้ไม่ร้อนกายร้อนใจ
ขอนอบน้อมแด่องคพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นตรัสคาถานี้แล้ว จึงรับสั่งถามพระอานนทเถระว่า ดูก่อนอานนท์ ภิกษุทั้งหลายถูกคำว่าเย้ยหยันอย่างนี้แล้วพูดอย่างไร. กราบทูลว่า มิได้พูดอะไรเลย พระเจ้าข้า. ตรัสว่า ดูก่อนอานนท์ เราเป็นผู้มีศีลมิใช่หรือ เพราะฉะนั้นควรนิ่งในเรื่องทั้งหมด แม้รู้อยู่ก็ไม่พูด เพราะคนพาลกับบัณฑิตเข้ากัน ไม่ได้. พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต
