http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1442462142 เศรษฐกิจของจีนชะลอตัวเร็วกว่าที่คาด กำลังเป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจไปทั่วโลก เป็นที่รู้กันไปทั้งโลกว่าเศรษฐกิจของจีนนั้นเปราะบางเพียงไร ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ของจีนก็กำลังปักหัวลง ทั้งที่ตลาดเซี่ยงไฮ้และตลาดฮ่องกง ทางการต้องทุ่มเงินเป็นแสนล้านหยวนเพื่อพยุงเอาไว้ด้วยการจัดตั้งกองทุนพยุงหุ้น แต่ก็คงจะเอาไม่อยู่ ถ้าภาคเศรษฐกิจที่แท้จริงหรือ real sector ยังคงหดตัวอยู่ ภาคการเงินหรือ financial sector ก็ต้องปรับตัวตามเป็นของธรรมดา สาเหตุหลักที่เป็นเหตุให้เศรษฐกิจของจีนปักหัวลงก็เป็นที่รู้กันคือการหดตัวของมูลค่าการส่งออกที่หดตัวถึง5เปอร์เซ็นต์ ทำให้เศรษฐกิจที่นำด้วยการส่งออกอย่างจีนหดตัว เมื่อเศรษฐกิจหดตัว การนำเข้าก็ย่อมหดตัวลงไปด้วย มูลค่าการนำเข้าของจีนหดตัวถึง 15 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่เศรษฐกิจของจีนขยายตัวในอัตราที่สูง ราคาสินค้าขั้นปฐมและสินค้าเกษตรกรรม เช่น น้ำมัน ถ่านหิน แร่ธาตุต่างๆ เช่น เหล็ก ทองแดง อะลูมิเนียม ทองคำ ราคาสินค้าเกษตรที่สามารถผลิตพลังงานทดแทนได้ เช่น อ้อย น้ำตาล ข้าวโพด ข้าว ข้าวสาลี ถั่วเหลือง น้ำมันปาล์ม รวมถึง ถั่วลิสง ถั่วเขียว ราคาก็ถีบตัวสูงขึ้นไปหมด ขณะที่จีนนำเข้าสินค้าขั้นปฐมเหล่านั้นเป็นจำนวนมากจนมีราคาสูงขึ้น จีนก็ส่งออกสินค้าอุตสาหกรรมของตน โดยการตั้งราคาที่ต่ำกว่าราคาอุตสาหกรรมอย่างเดียวกันที่ผลิตจากโรงงานในยุโรปและสหรัฐอเมริกา จนทำให้ยุโรปและอเมริกาขาดดุลการค้าและดุลบัญชีเดินสะพัดอย่างหนัก เศรษฐกิจชะลอตัวลง อัตราการว่างงานสูงขึ้น เป็นเวลานานกว่า 10-15 ปีมาแล้ว บัดนี้เกิดเหตุการณ์ตรงกันข้ามกับที่เคยเป็น กล่าวคือเศรษฐกิจของจีนเริ่มชะลอตัวสถานการณ์ในด้านการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่เป็นคู่ค้ากับจีนก็เริ่มชะลอตัวลง ราคาสินค้าขั้นปฐมที่เคยทะยานตัวขึ้นก็ปักหัวลง ประเทศที่เป็นผู้ส่งออกสินค้าขั้นปฐมเหล่านี้ เช่น ซาอุดีอาระเบีย อิหร่านและประเทศอื่นในตะวันออกกลาง รวมถึงเวเนซุเอลา ในกรณีน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ ออสเตรเลียและอินโดนีเซีย ในกรณีของถ่านหิน เหล็ก ทองแดงและอื่นๆ ก็มีปัญหาเรื่องดุลการค้าและดุลบัญชีเดินสะพัดทันที การที่ราคาพลังงานลดลง ราคาสินค้าเกษตรที่สามารถผลิตพลังงานทดแทน เช่น อ้อยและน้ำตาล ยางพารา ปาล์มน้ำมัน ข้าวโพด มันสำปะหลัง ข้าวและสินค้าประเภทแป้งก็มีราคาลดลงด้วย เพราะเกษตรกรก็ลดพื้นที่การปลูกอ้อย มันสำปะหลัง หันมาปลูกข้าวและข้าวโพดแทน ราคาน้ำตาลที่เคยสูงถึง 15 เซ็นต์ต่อปอนด์ ขณะนี้ลดลงมาเป็น 10 เซ็นต์ต่อปอนด์ ซึ่งลงมาถึงจุดที่อาจจะเกิดปัญหาเพราะราคาประกันของอ้อยตามระบบ 70:30 ของโรงงานอยู่ที่ประมาณ 1,500 บาทต่อตันอ้อย ถ้าอัตราแลกเปลี่ยนอยู่ในระดับ 35-36 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ ก็อาจจะยังไม่มีปัญหาแต่ถ้าราคาน้ำตาลในตลาดโลกต่ำกว่า 10 เซ็นต์ต่อปอนด์เงินบาท หากธนาคารแห่งประเทศไทยปล่อยเงินบาทแข็งขึ้นเป็น 30-32 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ ปัญหาก็คงจะเกิดขึ้นแน่อย่างที่เคยเกิดขึ้น สมัยหลังวิกฤตการณ์น้ำมันคลังที่ 2 ราคาน้ำมันลดลง ทำให้ราคาน้ำตาลลดลงเหลือเพียง 4 เซ็นต์ต่อปอนด์ อัตราแลกเปลี่ยนอยู่ที่ 21-23 บาทต่อดอลลาร์ ปัญหาการเมืองเกิดขึ้นทันที ทุกแห่งที่มีโรงงานน้ำตาล เช่น สุพรรณบุรี กาญจนบุรี ถ้าคราวนี้ราคาน้ำตาลตกต่ำอีกซึ่งคงเกิดแน่ เพราะราคาน้ำมันปักหัวลงอย่างนี้ ปัญหาคงลุกลามไปหลายจังหวัดในภาคอีสานและภาคเหนือ ไม่จำกัดวงอยู่แต่ภาคกลาง รัฐบาลควรเตรียมการไว้ได้แล้ว อย่าปล่อยให้เหมือนกรณีราคายางพารา ข้าว และพืชไร่อย่างอื่น เพราะชาวไร่อ้อยนั้นมีการจัดตั้งเป็นองค์กรที่แข็งแรงกว่าชาวประมง ชาวสวนยาง ชาวนาและชาวเกษตรกรอื่นๆ เมื่อเศรษฐกิจของจีนเริ่มชะลอตัวลง ทางการจีนก็พยายามทุ่มเทกำลังเงินและนโยบายต่างๆ นโยบายอันหนึ่งที่สำคัญก็คือ การทุ่มการลงทุนในเรื่องโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ เช่น ระบบถนนหนทาง ระบบขนส่งทางราง สนามบิน และอื่นๆ ระบบขนส่งทางรางเป็นโครงการที่ต้องลงทุนสูง จีนลงทุนเชื่อมทุกภาคด้วยระบบราง มีรถไฟฟ้าเชื่อมกับทุกมณฑล รวมถึงเมืองลาซาในมณฑลทิเบต เมื่อลงทุนเสร็จประธานบริษัทรถไฟฟ้าของจีนถูกตัดสินประหารชีวิต เพราะถูกจับได้ว่าทุจริตคอร์รัปชั่น เป็นข่าวไปทั่วโลก หลังจากที่ได้เห็นผลงานของตนไม่นาน ระบบขนส่งมวลชนและสินค้าทางรางของจีน ประสบกับปัญหาการขาดทุนมโหฬาร ทั้งในเรื่องก่อสร้าง การบำรุงรักษา การบริหารจัดการที่ยังไม่ได้มาตรฐานของโลก จีนใช้วิธีปราบทุจริตคอร์รัปชั่นโดยการลงโทษอย่างรุนแรง ทั้งการจำคุกและประหารชีวิต แต่การทุจริตคอร์รัปชั่นก็ไม่บรรเทาเบาบาง บริษัทก่อสร้างของจีนจึงไม่ได้รับความไว้วางใจจากประเทศต่างๆที่บริษัทจีนเข้าไปร่วมประมูลงานเพราะบริษัทของจีนได้ฝากผลงานที่ไม่ได้มาตรฐานไว้ในประเทศต่างๆที่อาจจะมีราคาถูกแต่คุณภาพต่ำ ระหว่างก่อสร้างก็มีปัญหา ไม่เป็นไปตามแบบที่ตกลงกันไว้ เมื่อจะถูกปรับก็ไม่ยอมให้ปรับ บริการหลังการขายก็ไม่รับผิดชอบ เพื่อนบ้านรอบประเทศไทยล้วนแต่มีประสบการณ์ที่ขมขื่น ในที่สุดโครงการต่างๆ เหล่านั้นก็ใช้ไม่ได้ แต่รัฐบาลต้องผ่อนชำระหนี้ระยะยาวไปเรื่อยๆ รัฐมนตรีที่เป็นผู้รับผิดชอบตัดสินใจก็พ้นจากตำแหน่งเกษียณอายุไปแล้ว ไม่ต้องรับผิดชอบ ในที่สุดโครงการที่จีนรับสัมปทานไปที่ว่าราคาถูกก็ถูกไม่จริง กลายเป็นของที่แพงที่สุดไป เพราะปัญหาทุจริตคอร์รัปชั่นในจีนยังมีระบาดอยู่มาก มีภาษิตจีนแต้จิ๋วอยู่ประโยคหนึ่งว่า "ตายไม่กลัว กลัวไม่กำไร" จีนจึงทำสินค้าปลอมแปลงได้ทุกอย่างแม้แต่ข้าวสารก็ปลอมได้ เครื่องจักรเครื่องกล เช่น เครื่องกำเนิดไฟฟ้าไม่ว่าจะเป็นกังหันไอน้ำ กังหันน้ำ กังหันก๊าซ ของจีนมีราคาถูกกว่าของเยอรมนีและญี่ปุ่นมาก หัวรถจักร รถยานเกราะ เรือรบ ก็ไม่มีใครกล้าใช้ถ้าต้องซื้อ ซื้อแล้วก็มีปัญหามาก ได้ไม่คุ้มเสีย เราจึงไม่ค่อยเห็นบริษัทเอกชนของเราที่ได้สัมปทานโรงไฟฟ้าก็ดี เครื่องกำเนิดไฟฟ้าติดตั้งที่เขื่อนก็ดี ยอมใช้ของจีนเพราะความต่ำกว่ามาตรฐานของสินค้าจีนในเกือบทุกด้าน ขณะที่ระบบขนส่งทางรางของจีนขาดทุนอย่างมหาศาลตัวผู้บริหารบริษัทที่ทำรางก็ดีทำรถไฟความเร็วสูงก็ดีทำหัวรถจักรความเร็วปานกลางก็ดี หรือแม้แต่หัวรถจักรรถไฟความเร็วธรรมดาก็ดี กำลังเดือดร้อน กำลังจะถูกเล่นงานกันเป็นแถว จึงออกมาวิ่งเต้นกับรัฐบาลของประเทศที่ระบบการตรวจสอบรัฐบาลของประชาชนอ่อนแอ เพื่อเสนอกดดันให้สัมปทานโครงการขนาดใหญ่กับบริษัทจีน เพื่อให้ผู้บริหารบริษัทขนาดใหญ่ของจีนซึ่งส่วนมากเป็นรัฐบาลจีน สามารถออกข่าวว่าตนได้โครงการที่ประเทศนั้นประเทศนี้แล้ว เพื่อมาชดเชยกับการขาดทุนของตน แต่เมื่อทำไปนานก็พบว่าประเทศผู้ลงทุนรับไม่ได้ ก็เลิกกันไป เช่น อินโดนีเซีย เมื่อเร็วๆ นี้ ถ้าใครเคยขับรถยนต์เข้าไปในประเทศเพื่อนบ้านของเราทั้งทางตะวันออกและทางตะวันตก โดยใช้ทางหลวงที่สร้างด้วยเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลไทย ก่อสร้างโดยบริษัทรับเหมาก่อสร้างของไทย กับทางหลวงที่สร้างด้วยเงินช่วยเหลือของรัฐบาลจีน ก่อสร้างโดยบริษัทรับเหมาของจีน จะเห็นความแตกต่างของมาตรฐานของทางหลวงที่ก่อสร้างโดยบริษัทไทยและทางหลวงที่ก่อสร้างโดยบริษัทจีน ทั้งมาตรฐานความปลอดภัย คุณภาพ ความทนต่างกันราวฟ้ากับดิน ทั้งๆ ที่ราคาค่าก่อสร้างเท่าๆ กัน เพราะออกกันคนละครึ่ง เห็นแล้วยังดีใจที่เห็นความแตกต่างในเรื่องมาตรฐานการก่อสร้างของไทยสูงกว่าจีนเป็นอันมาก คิดว่าประชาชนในประเทศที่รับความช่วยเหลือเขาก็คงคิด พูดถึงมาตรฐานคุณภาพของรถยนต์ จักรยานยนต์ จักรยาน เครื่องปั่นไฟ มอเตอร์ของไทยกับของจีนที่วางขายในตลาดประเทศเพื่อนบ้านของไทยเรา ราคาแพงกว่าของจีนมากกว่าเท่าตัว แต่คนมีเงินจะซื้อของไทยไม่ยอมซื้อของจีน เพราะคุณภาพผิดกันมากบัดนี้รัฐบาลไทยกำลังคิดอ่าน จะให้สัมปทานบริษัทจีนมาพัฒนาการขนส่งระบบรางในไทย จะให้จีนต่อเรือดำน้ำมาขายให้ไทย จะใช้เงินกู้ดอกเบี้ยแพง 3-4 แสนล้านบาทจากจีน ใช้คืนเป็นหยวนหรือดอลลาร์ก็ยังไม่ชัด ได้ยินแล้วใจหาย
เวียตนามกำลังแก้ไขกฏหมายการประมูลโครงการก่อสร้างใหม่ เพราะที่ผ่านมาหากตัดสินจากราคาประมูลต่ำสุด ผู้รับเหมาจีนชนะตลอด แต่ผลเสียคือได้สิ่งก่อสร้างคุณภาพต่ำ ผู้รับเหมาทิ้งงานตลอด เช่นโครงการระบบบำบัดน้ำเสียในเมืองโฮจิมินต์ บริษัทรับเหมาจีนชนะงานเพราะราคาต่ำสุด แต่ผู้รับเหมาฉลาดพอที่จะทำในส่วนที่ง่ายที่สุดและเบิกเงิน จากนั้นทิ้งงาน เหลือไว้ส่วนที่ยาก สุดท้ายรับบาลต้องเรียกบริษัทอิตัลไทยมารับงานต่อ ด้วยค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น โครงการรถไฟฟ้าเมืองฮานอย เพราะไปกู้เงินจีนมาสร้าง ตอนนี้รัฐบาลก็น้ำท่วมปาก พูดอะไรไม่ออก เวียตนามบอกรถไฟผมอยากได้แบบนี้ แต่วันดีคืนดีจีนก็บอกว่าผมจะขายรถไฟแบบนี้เพราะนี่คือเงินผม งานล่าช้า การก่อสร้างเกิดอุบัติเหตุถึงแก่ชีวิตบ่อยๆ ทรัพย์ บ้านเรีอนเสียหาย
อ่านเจอพอดีครับ สำนักข่าวซินหัว จีนร่วมลงทุนกับสหรัฐ โครงการสร้างรถไฟความเร็วสูงในปี 2016 โครงการสร้างรถไฟความเร็วสูงของสหรัฐอเมริการ่วมลงทุนกับจีนได้เริ่มต้นในช่วงต้นเดือนกันยายนปี 2016 ที่ผ่านมา โดยมีโครงการชื่อว่า “เครือข่ายรถไฟทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งเป็นโครงการรถไฟความเร็วสูงของบริษัท เอ็กซ์เพรส เวส ยาว 370 กิโลเมตรเชื่อมระหว่างเมืองลาส เวกัส เนวาด้า ลอสแองเจลิส และ แคลิฟอร์เนีย เข้าด้วยกัน เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ทางบริษัทเอ็กเพรส เวส สร้างกิจการร่วมค้ากับบริษัท ไชน่า เรลเวย์ อินเตอร์เนชั่นแนล (สหรัฐอเมริกา) เพื่อดำเนินธุรกิจการสร้างทางรถไฟ ขณะที่ทางบริษัท ไชน่า เรลเวย์ อินเตอร์เนชั่นแนล (สหรัฐอเมริกา) จดทะเบียนกิจการร่วมค้ากับสหรัฐอเมริกาโดยกำกับดูแลกิจการโดยการรถไฟแห่งชาติจีน ด้วยเงินลงทุนเริ่มต้นราว 100 ล้านบาท รถไฟความเร็วสูงจะสร้างตำแหน่งงานจำนวนมากยาวตลอดมลรัฐ ภายในหนึ่งร้อยวันจะเริ่มการดำเนินธุรกิจและเริ่มดำเนินการการใช้กฏระเบียบข้อบังคับต่างๆ หยาง จงหมิน ประธานแห่ง ไชน่า เรลเวย์ อินเตอร์เนชั่นแนล กล่าวว่า การที่จีนร่วมธุรกิจสร้างทางรถไฟความเร็วสูงสายแรกกับสหรัฐฯ เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ถึงการลงทุนในรถไฟจีนในต่างประเทศและถือเป็นต้นแบบฉบับความร่วมมือระดับนานาฃาติ ................................................................................................. โครงการของจีนก็คือสินค้าซึ่งมีหลายเกรด อยู่ที่ว่าเราเลือกซื้อที่ราคาเท่าไหร่ กับประเทศที่มาตรฐานสูง จีนก็ต้องปรับตัวตามเช่นกัน
ผมว่าตะแกอคติมากไป ยอมรับว่าสินค้าจีนราคาถูก แต่ไม่ค่อยคงทน แต่เราผู้บริโภคก็เลือกได้ ว่าจะซื้อแบบไหน ของดีราคาถูก มันหายากหรือไม่มีเลย สินค้าของดีราคาหมื่นสองหมื่น แต่ของจีนสามสี่พัน คุณภาพก็เป็นไปตามราคา เราต้องชั่งใจเอาเอง
ขอวิเคราะห์แบบคนที่มองโลกในแง่ร้ายสุดขั้วนะครับ 1.ข่าวนี้เผยแพร่โดย นสพ.ประชาชาติธุรกิจใช่ไหม อยู่ในเครืออะไร อยากให้ทุกท่านคิด 2.คนที่ให้ความเห็นและให้สัมภาษณ์คือ ดร.วีรพงษ์ รามางกูร คนๆนี้ เป็นคนของใคร (ใครๆ ก็รู้) 3.จากข้อ2 คนๆนี้ ชั่วชีวิตที่ผ่านมา เคยทำอะไรสำเร็จบ้าง นอกจากให้ความเห็นเชิงบ่อนทำลายเศรษฐกิจไทยสมัยนายกชวน ที่มีนายธารินทร์เป็น รมว.คลัง 4.จากข้อ2และ3 คนๆนี้ เคยไปสร้างวีรกรรมไว้ที่ประเทศลาว จนเขาจำแบบฝังลึก ไม่เชื่อลองไปถามคนลาวดูก็ได้ ผมคงไม่บอกว่าผมเป็นกลาง หรือเก่งเลิศเลอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมกล้ายืนยันได้ก็คือ ต่อให้ดินกลบหน้า ผมจะไม่มีวันเชื่อไอ้โกร่งและเครือมติชนเด็ดขาด
เศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก ยุโรปกับอเมริกามีปัญหา จีนที่เป็นโรงงานโลก เติบโตด้วยสินค้าส่งออก ย่อมแย่ตามไปด้วยอยู่แล้ว อเมริกาปรับตัวด้วยการพึ่งพาตนเอง (ไม่นับ QE ที่เหมือนเข้าบ่อนไฮโล โกงลูกเต๋า กินเรียบ ทุกคนรู้แต่ไม่กล้า กลัวปิืน แต่ยังยอมเอาเงินไปเล่นกับเค้าเรื่อยๆ เพราะหวังจะได้ส่วนแบ่ง) จีนเองขายของไม่ออกก็ต้องปรับตัวเช่นกัน จีนพึ่งพาตัวเองได้มานานแล้ว ใครที่บอกจีนเป็นเหมือนปี 40 ของไทย ผมขำแทบกลิ้ง จีนไม่ได้เป็นหนี้ต่างชาติ มากมายเหมือนไทยตอนนั้น ตรงกันข้ามเป็นเจ้าหนี้อีกต่างหาก ทุนสำรองก็ยังมีมหาศาล ตลาดหุ้นก็เป็นแค่ส่วนนึงเล็กๆของระบบเศรษฐกิจจีนเท่านั้น ปัญหาของจีนตอนนี้ คือกำลังโดนอเมริกาใส่ไฟเกินจริงว่าเศราฐกิจจีนกำลังล่มสลาย เอาเงินมาเข้าบ่อนดอลล่าห์ โกงเต๋ากันเถอะ ซึ่งก็ได้ผลดีเกินคาด ประกอบการไม่แคร์สื่อของจีนเอง นักลงทุนเลยขาดความเชื่อมั่นจีนชั่วคราว (แต่เอาเงินไปเข้าบ่อนดอลล่าห์แทนเนี่ยนะ ตลกดี) อเมริกามีปัญหา เลยเข้าโหมดพอเพียง(+จอมพนัน+ล่าอาณานิคม) ไปแล้ว >>>> จีนขายของไม่ได้ เลยเข้าโหมดพอเพียงเหมือนกัน แล้วไทย จะมัววิ่งโร่ ขายของให้มหาอำนาจทำไม?? มีประโยชน์อะไร?? ทางรอดคือการพึ่งตนเอง ประเทศที่พึ่งตนเองได้และมีเทคโนโลยี เท่านั้นที่จะอยู่รอดได้ในสถานการณ์เศรษฐกิจโลกตอนนี้
เรื่องเศรษฐกิจ อะ ผมไม่รู้เรื่องหรอก แต่ผมคิดว่า ถ้าพูดกันถึง เทคโนโลยีนะ โดยเฉพาะด้าน คอมพิวเตอร์ อะ จีนเค้า ก็เก่งมากนะ เดี๋ยวนี้ดูสิ เค้าออก ทั้ง แท็บเลต แล้วก็ มือถือ มาขายเองแล้ว ไม่รวมพวกชิิ้นส่วนนะ จีนผลิตได้เยอะ อยู่แล้วอะ แล้วคนจีน เท่าที่ผมเห็น ก็สนใจด้าน คอมพิวเตอร์ กันเยอะมาก ๆ ผมเชื่อว่า อีกไม่กี่ปี ซอฟท์แวร์จีน ก็คงดี ได้พอ ๆ กับ อเมริกาได้นะ ผมเชื่อศักยภาพ คนจีนด้วยกันอยู่แล้ว (ผมเชื้อสายจีนนะ) (ยกเว้น ก็ baidu ที่เป็นโปรแกรม optimizer นะ อันนั้น ผ่านได้ผ่านเลย)
ผมว่าทุกท่านทราบกันดี ในวงการสมาร์ทโฟน ถ้าเป็นเมื่อก่อน ไอโฟนมาที่1 ซัมซุงมาที่2 แต่ปัจจุบัน ซัมซุงที่1 หัวเว่ยที่ 2 แล้วในอนาคตอันใกล้ หัวเว่ยน่าจะเป็นที่1 ส่วนที่2 ไม่แน่ใจ ท่านทราบไหมว่า ประชาชนในยุโรปตะวันออกรวมไปถึงแถน สแกนดิเนเวีย ใช้หัวเว่ยกันส่วนใหญ่ ถ้าไม่ดีจริง ราคาน่าคบจริง พวกนี้ไม่เอาหรอก ส่วนผมใช้รุ่น G7 ครับ ที่บอกมาทั้งหมดนี้ อยากให้เปิดโลกทัศน์ใหม่ว่าจีน ของเกรดพรีเมี่ยมเขาก็ทำได้
นานมาแล้วผมเคยซื้อโทรศัพท์ของจีนราคาสองพันต้นๆ แต่จำไม่ได้ว่ายี่ห้ออะไร หน้าจอเป็นระบบสัมผัส ขณะที่ยี่ห้ออื่นๆราคาหมื่นอัป ใช้ได้ไม่ถึง 4 เดือนก็เสีย ใช้ไม่ได้ ตอนนี้เลยใช้แบบธรรมดาๆราคาถูกๆ เพราะใช้โทรเข้า-ออกอย่างเดียว อยากเล่นคอมก็มาเล่นโน๊ตบุ๊คที่บ้าน มอเตอร์ก็เคยซื้อของจีน ราคา 2 พันกว่าบาท แต่ใช้งานหนักไม่ได้ มอเตอร์จะไหม้ ผมเลยเปลี่ยนมาใช้ของมิตซูฯ ราคา 8 พันแทน ใช้เป็นสิบปีแล้วยังดีอยู่ ดังนั้นผมไม่โทษใคร อยากได้ของดี ก็ต้องยอมซื้อแพง
แฟนผมซื้อโน้ตบุ๊คเอเซอร์ราคาราวสองหมื่นใช้แค่2ปี ต้องเปลี่ยนเมนบอร์ด ผมซื้อเลโนโวสเป็คเดียวกันราคาหมื่นสาม ใช้มา5ปีแล้ว เปลี่ยนแค่แบตอย่างเดียวเมื่อปีก่อน
อุปกรณ์อิเล็คโทรนิคส์จีนยุคแรกต้องบอกว่าห่วยครับ ห่วยมากด้วย ส่วนยุคหลังหรือช่วงนี้ต้องเลือกให้ดีถึงจะได้ของดี เพราะจีนใช้แร่หายากเป็นตัวล่อให้บริษัทต่างชาติเข้ามาตั้งโรงงานแล้วก็คอยดูเทคโนโลยี (ง่าย ๆ ก็ก๊อบน่ะแหละครับ) แล้วอาจจะไปพัฒนาต่อหรือยกมาเลยทั้งดุ้นก็มี ดังนั้นไม่แปลกที่จะเห็นเทคโนโลยีจากจีนพัฒนาเยอะกว่าแต่ก่อน
