เมื่อมื้อเย็นที่ผ่านมาผมได้ไปกินหมูกะทะที่ร้าน ๆ หนึ่ง ไปกันห้าหกคน มี ผม หลานชาย พี่สาว พี่ผู้ชายกับแฟนเขาซึ่งอยู่แถวบ้าน แล้วก็ลูกของเขา ส่วนตัวสิ่งที่ผมกลัวอย่างหนึ่งคือ บ้านเค้า่เป็น กปปส กันทั้งบ้าน ส่วนตัวพี่เอฟนี่ ตัวยงเมื่อก่อนเลิกงานเสร็จตรงไปที่ชุมนุม ราวกับเป็นบ้านอีกหลังหนึ่งเลยทีเดียว ส่วนแฟนสาวเขาก็เป็นพวกนักรบหน้าจอ จุดนี้เองที่ผมกลัวว่าการสนทนาวันนี้หลีกเลี่ยงเรื่องการเมืองไปไม่พ้น เราก็ไปนั่งกินกันเรื่อย ๆ ถามสารทุกข์สุกดิบกันไป เราสองครอบครัวก็นั่งกินไปเรื่อย ๆ จนเริ่มรู้สึกอิ่มแน่นเราก็นั่งคุยกันต่อ โตขึ้นอยากเป็นอะไรกันบ้างฮ่ะพ่อหนุ่ม ปิ๊ค : "ปิ๊คอยากเป็นนายร้อย !!! ครับ" เจ้าปิ๊คตอบด้วยความฉะฉาน พี่สาว : ดีแฮะ แล้วเราอยากเป็นทหารหรือตำรวจล่ะ ปิ๊ค : "เปล่าครับ ปิ๊คอยากเป็นนักการเมือง ปิ๊คเห็นนักการเมืองก็เป็นทหารทั้งนั้น" สิ้นเสียงเจ้าปิ๊คเสร็จ เสียงระเบิดขำของพี่สาวผมกับแฟนพี่เอฟก็ดังขึ้น ต่างกับเจ้าเฟรมที่พอได้ยิน คำว่าทหาร จากที่เคยคุยจ้ออยู่ตอนแรก ก็กลายเป็นนั่งนิ่งลงไปในทันที พี่เอฟเริ่มยิ้มเจิ่น ๆ แบบเสียมิได้ ผมเองก็ได้แต่ยิ้มเล็กน้อย แต่ในใจลึกๆ ก็ยังแอบสงสารพี่เอฟเหมือนกันที่แกขำไม่ค่อยจะออก ซึ่งผมก็รู้สึกไม่ค่อยต่างจากแกเท่าไร ผมรีบดื่มน้ำแล้วขอตัวเข้าห้องน้ำทันที ในขณะที่พี่สาวผมและแฟนพี่เอฟที่หัวเราะกันจนเสียงหลงและแห้งผาก บอกตรง ๆ ว่าเรื่องนี้ผมขำไม่ค่อยออก หลังเข้าห้องน้ำเสร็จก็ได้แต่ถอนหายใจ และครุ่นคิดว่า ทำไมบางคนต้องการเป็นหมอเพื่อที่จะรวย อยากเป็นทหารเพื่อที่จะมีอำนาจ นั่นใช่จุดมุ่งหมาย ที่สำคัญของสองอาชีพนี้หรือไม่ ผมเองนึกไปถึงคุณหมอสภา หรือ ที่คนทั่วไปเรียกกันว่า คุณหมอห้าบาท ซึ่งอดีตท่านก็เป็นระดับอาจารย์หมอของศิริราชพยาบาล กับ ทหารที่ชื่อ เพียร เอกสมญา ผมเองยอมรับว่าเงินและอำนาจเป็นสิ่งใฝ่ฝันของคนทุกคน แต่การที่เด็กรุ่นต่อๆ ไปมีแนวคิดเรื่องเงินและอำนาจ สิ่งนี้เป็นเรื่องค่อนข้างน่ากลัว เพราะวันหนึ่งถ้าคนเป็นหมอ เป็นหมอเพื่อเงิน คนเป็นทหารเป็นทหารเพื่ออำนาจ บ้านเมืองต่อไปเราจะเป็นอย่างไร ผมเหลือบมองไปดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน เกิดความใจหายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
ผมเผ้ามองวรรณกรรมเพื่อชีวิตเพื่อประชาชนแบบว่าถ้าเจ๋งก็ต้องเพื่อการปฏิวัติด้วย แต่ว่า ไม่เห็นไม่เจอ หรือว่าคงไม่มี ไม่รู้ว่าทำไมเสื้อแดงเลิกเขียนแล้ว และก็ไม่เห็นใครจะให้ความสำคัญ ก็มีคนกลางนี่แหละพยายามฟื้นฟูขึ้นมา อยากให้วิญญาณจิต ผู้มีศาก ได้รับรู้ ว่า มีนิดๆน้อยๆดีกว่าไม่มีเสียเลย ทำนองว่ามีกากย่อมเกิดปุ๋ย ตายตาหลับเหอะวะท่าน
พาเฟรมไปเที่ยว แต่ทิ้งปิ๊คไว้บ้าน เป็นน้าที่นิสัยดีจริงๆ ปิ๊คอายุเท่าไหร่หว่า ทำไมรู้ว่านักการเมืองเป็นทหารเยอะ ไม่เคยเห็นเด็กคนไหนสนเรื่องการเมืองซักคน โตขึ้นอยากเป็นอะไรกันบ้างฮ่ะพ่อหนุ่ม เป็นคำพูดที่สำเนียงแปลกแฮะ ไม่เคยได้ยินใครพูด ฟังดูเหมือนเกย์ชอบกล พี่เอฟเหมือนกันที่แกขำไม่ค่อยจะออก ขำไม่ออกเรื่องอะไรหว่า ถ้าพี่เอฟเป็นเสื้อแดงก็ว่าไปอย่าง พี่สาวเป็นนักรบหน้าจอ แล้วยังไง ไม่มีความหมายอะไรเลย หัวเราะดังมาก พี่สาวไร้มารยาทมาก สงสัยคนกลางก็คงได้เชื้อมาด้วย ฟังดูแล้วเหมือนคนกลางเกาะเขากินเลยนะครับ ครอบครัวเขาทำไมมีคนกลางหลงมาอยู่คนเดียว หรือว่ายังโสดแล้วหางานทำไม่ได้ ก็เลยหน้าด้านเกาะพี่สาวกิน
แต่งเรื่องแบบนี้ ยากมั้ย!!! ว่างๆน่าไปเขียนบทละครให้ พิง ลำพระเพริงหน่อยนะ จะได้ตังค์ใช้ ไม่เสียเวลาเปล่าๆ
ฝากบอกหน่อยว่า ทำไมน้าป๊อป ตอแหลจังครับ เป็นทหารเพื่อ อำนาจ อันนี้โคตรขำครับ สงสัยเจ็บใจเรื่องสติ๊กเกอร์ ก๊ากๆๆๆๆ
มีหนึ่งคำถามครับ คนกลางร่วมช่วยค่าหมูกระทะด้วยหรือไม่ หรือว่ารู้ทั้งรู้ว่ากลุ่มพี่น้องเป็นกปปส.แต่ก็ไปกินกับเขาเพราะอยากกินฟรี ไม่ช่วยเขาออกตังค์ ถ้าใช่ก็นับว่าคนกลางเป็นแดงแท้โดยจิตวิญญาณทีเดียว
เด็กก็เหมือนกับผ้าขาว สิ่งที่เด็กคิดมาสะท้อนว่าครอบครัวใส่อะไรลงไป ข้าราชการดี ๆ ก็มีตั้งเยะแยะ ที่สามารถเอามาเป็นแบบอย่างได้กลับไม่กล่าวถึง จะว่าไปกฏเหล็กของการทำสื่อก็ยังขลังอยู่ ข่าวร้ายมักขายดี แต่สิ่งเหล่านี้ จรรโลงบ้านเมืองให้เจริญงอกงามหรือไม่ หากคำตอบมือไม่จรรโลงบ้านเมืองให้ดีงามแล้ว รีบแก้ไขเถอะครับ วันข้างหน้าเมื่อเราแก่ตัวยังคาดหวังได้ว่าสิ่งดีงามที่จะเกิดขึ้น มือเล็ก ๆ ของเราก็ได้มีส่วนร่วมสร้างและส่งต่อให้ลูกหลานไทย
ชาวไทยจาก นิวยอร์ค นิวเจอร์ซี ชิคาโก เวอร์จิเนีย แมริแลนด์ วอชิงตัน ดี.ซี. เข้าเยี่ยมแสดงความยินดี กับนายกฯประยุทธ์.ที่ได้รับรางวัล..!!!
เจอความคิดเห็นนี้ ทำเอาคนกลางหาทางกลับกระทู้ไม่เจอเลย การเอาเรื่องไม่จริงมาเล่าเป็นตุเป็นตะ มักจะมีข้อบกพร่องในรายละเอียด
ความกลัวของผมเกิดขึ้นตั้งแต่มีนักธุรกิจที่รวยจากการผูกขาดสัมปทานเข้ามาแวดวงการเมืองแล้วครับ แล้วแกก็ผูกขาดการเมืองด้วยการไล่ซื้อพรรคการเมืองซื้อ สส. ซื้อคะแนนเสียงด้วยประชานิยม ซื้อสื่อให้ pr ตัวเอง ล้างสมองประชาชน เพื่ออำนาจและการล้างแค้นคนไม่เห็นด้วย ทำให้ประเทศชาติฉิบหาย บ้านเมืองลุกเป็นไฟ ประชาชนแตกแยก บ้านเมืองต่อไปเราจะเป็นอย่างไร ผมเหลือบมองไปดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน เกิดความใจหายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
พี่สาวน่ะ พี่สาวผม หลานน่ะ หลานผม แล้วก็ส่วนคนอื่นน่ะเป็นเพื่อนบ้าน พี่เอฟกะแฟนเขาแล้วก็ลูกเขาชื่อปิ๊ค 11 ขวบแล้ว โทดทีครับ เดี๋ยววันหลังผมจะพยายามย่อให้เหลือ 3 บรรทัด เพลีย.......
ตลกดีครับ ไม่เกี่ยวกับบรรทัดหรอกครับ คนแต่งนิทานห่วยต่างหาก ไปกันห้าหกคน มี ผม หลานชาย พี่สาว พี่ผู้ชายกับแฟนเขาซึ่งอยู่แถวบ้าน มีอะไรที่แยกกันครับนอกจากแค่แฟนของพี่ผู้ชายที่อยู่ข้างบ้าน เป็นผมคงใช้คำว่ามีเพื่อนบ้านคือพี่เอฟ แฟนเขา และลูกชายปิ๊ก ไปด้วย แล้ว อีกอย่าง ผมไม่เคยเห็นใครจะเชิญครอบครัวอื่นที่ไม่ใช่ญาติมาชวนไปกินข้าวด้วยกันในขณะที่ตัวเองก็กินข้าวกันกับครอบครัวอยู่แล้ว คนกลางก็ประจานพี่สาวตัวเองว่าหัวเราะต่อหน้าเด็ก ดูไม่งามเลยสำหรับผู้ใหญ่แต่นั้นแหละคนกลางบอกเป็นพี่สาว นิสัยดูถูกชาวบ้านคงเหมือนกันข้อนี้อนุโลมให้ แฟนพี่เอฟก็อำมหิตมากหัวเราะลูกตัวเองต่อหน้าแขกแถมทำเหมือนเพิ่งรู้ว่าลูกอยากเป็นอะไร พี่เอฟก็ดีจริงๆไม่ปกป้องลูกเลย เลี้ยงลูกยังไง 2 ครอบครัวเนี้ย ปล. สุดท้ายไม่ต้องมาแกล้งจับผิดผมแก้เขินเรื่องจ่าสมเพียร เอกสมญา หรอกครับ เพราะกลายเป็นการแฉว่าจริงๆคนกลางเป็นพวกเห็นแก่ตัว ที่เล่ามาตลอดไม่เคยเห็นคนกลางห้ามศึก หรือประนีประนอมอะไรเลย เอาแต่ตัวรอด เพื่อนทะเลาะกันก็เดินหนี เป็นพธม.แล้วก็หนีออกมาแล้วก็โกหกใส่ร้ายเพื่อนตัวเอง หลานกลัวไม่มีเหตุผลก็ไม่อธิบายสิ่งที่ถูกต้องให้หลานฟังกลับให้หลานต้องเผชิญกับความกลัวต่อไป คนหัวเราะเด็กก็ทำเป็นนิ่ง ไม่คิดปลอบเด็กหรือพูดโต้แย้งอะไรบ้าง ผมห่วงแต่คนโตอย่างคนกลางที่เอาแต่โกหกและวิ่งหนีมากกว่าว่าต่อไปมีอะไรจะปกป้องลูกเขาหลานเขาได้ไหม ใครจะรู้ว่าถ้ามีคนจะแทงคนกลาง คนกลางอาจจะเอาหลานเป็นโล่ก็ได้
เค้ามีเมียหรือเปล่าครับ สงสัยว่าพวกลูกๆจะไม่มีแม่มัง หรือว่าเค้ามีเมียแต่เก็บเอาไว้ บิดาแห่งความคิดล้มเจ้าถึงได้มีลูกเป็นควายแดง เอาเฮอะ ไม่ต้องการลบหลู่ครับ แต่ที่ผมสังเกตมาวรรณกรรมเพื่อชีวิตเพื่อประชาชนมันไม่เห็นเล้วละครับ ก็เลยตื่นเต้นครับ ที่เห็นความพยายามของคนกลาง ................
