คือเมื่อก่อน ก็พอเข้าใจว่า เป็นแค่อาการหลงๆ ลืมๆ จำอะไรไม่ค่อยได้ พูดอะไรไปแล้วกลับไปนึกไม่ออก ซึ่งมักเกิดกับผู้สูงอายุ...แบบนั่งเล่นขี้เล่นเยี่ยวตัวเอง แล้วบอกว่า หลานเหลนโหลน มาขี้เยี่ยวทิ้งไว้ อะไรแบบเนี๊ยะ... พอมาเห็นบทสัมพลาดนี้ของบิ๊กจิ๋วเข้า...ทำให้ผมรู้สึกเป็นงงว่า ทำไมทั่นหายเร็วอย่างงี้... ทั่นจำ "กติกาที่เขียนไว้" ได้ด้วย แถมยังรู้ และจำได้อีกว่า "มันทำให้เกิดปัญหาในการบริหารราชการแผ่นดิน"... หรือว่าลูกหลานเหลนโหลนของทั่น เช็ดขี้ เช็ดเยี่ยวให้ทั่นจนเกลี้ยงแล้ว. ทำให้พอมีเวลา มาออกสื่อให้สัมพลาดแบบนี้... เพื่อนๆ ว่าไงครับ... ท่านคงมีความทรงจำที่ดีเลิศ แบบข้ามภพ ข้ามชาติ ไปถึงอดีตสมัยพ่อขุนรามคำแหง ที่พอใครมีเรื่องเดือดร้อน ก็ให้ไปสั่นกระดิ่งหน้าประตูวังนู่น แหง๋ๆ...
อ้าวเห็นเงียบไปนาน......นี่ยังไม่ตายอีกรึพ่อใหญ่จิ๋ว.....จะออกมาให้เป็นภาระลูกหลานทำไม.....หากไม่พูด ชาวบ้านเค้าก้อไม่ว่าท่านเป็นใบ้หรอกนะ(ถึงแม้จะพูด เสียงเหมือนเป็นใบ้)
อือมมม...เพื่อนแชร์ภาพตัวอย่าง ของคนขี้ลืมมาให้ดู... ไม่แน่ใจว่า จะใช่อัลไซเมอร์อ๊ะป่าว... แต่ยังนับว่า เธอโชคดี ที่ยังนึกขึ้นได้ว่า ลืมล็อคกุญแจบ้าน...
